jak wygląda pies pudel

Reklama. Dorosły pudel duży osiąga wysokość w kłębie od 45 do 60 cm (+/- 2 cm), a jego waga nie została sprecyzowana we wzorcu. Zazwyczaj czworonogi te ważą ok. 18 – 32 kg. Długość życia tego psa to średnio 11 – 14 lat. Natomiast cena za szczenię z rodowodem rasy pudel królewski, w Polsce wynosi 3500-5000 zł.
Kolorowanka Pies Pudel. Pudel czarny, biały, srebrny, brązowy lub płowy. Pies unikalne wzory dla zabawy [s.daya, enzo] on amazon.com.au. Kolorowanka Pies pudel do druku i online Na wielu obrazkach bawią się. Jego charakterystycznym kolorem jest czerwony. Zebraliśmy dla ciebie kolorowanki dla psów, które możesz bezpłatnie wydrukować bezpośrednio na naszej stronie internetowej. Nie
Data aktualizacji: 20-07-2022 Pudel miniaturowy zaliczany jest do jednych z najbardziej inteligentnych ras wśród psów. To także niezwykle wesołe zwierzę, które jest jednocześnie bardzo czułe oraz bystre. Decydując się na tą rasę psa, warto jednak zachować ostrożność, ponieważ wymaga ono poświęcenia mu sporej uwagi. Jakie są jego najważniejsze cechy? Na co warto w szczególności zwrócić uwagę decydując się na tę rasę? Przygotowaliśmy dla Ciebie odpowiedzi na te i inne pytania. Zobacz, co musisz wiedzieć, zanim pudel miniatura pojawi się w Twoim domu. Jak wygląda pudel miniaturowy? Pudel miniaturowy odznacza się bardzo szlachetnym wyglądem. Jego cechami głównymi jest stosunkowo smukły pyszczek oraz długa szyja. Charakterystycznym elementem rasy jest również kręcona oraz bardzo obfita sierść, o którą należy odpowiednio zadbać. Wyróżnia się kilka najpopularniejszych umaszczeń, z jakimi można się spotkać. Do najbardziej popularnych zaliczyć można: szarą, białą, brązową, czarną, red. Pudel miniatura – jakie są odmiany tej rasy? Pudel miniaturowy nie ma podziału na inne odmiany, jak ma to miejsce w przypadku innych ras psów. Możliwe jest jedynie spotkanie się z innym nazewnictwem. Najczęściej spotykanymi określeniami tej rasy są: Barbone, Caniche, Miniature Poodle. Główna rasa pudli dzieli się natomiast na trzy podstawowe wielkości – psy duże, średnie oraz najmniejsze, innymi słowy - standardowe, miniaturowe i toy. Dwie ostatnie odmiany są często ze sobą mylone, jednak jeśli porównać pudla miniaturkę i pudla toy, można łatwo zobaczyć, że psy miniaturowe są większe niż odmiany toy. Źródło: Pudel miniaturowy - charakter psa Pudel miniatura to stosunkowo mały pies. Warto jednak pamiętać, że wygląd szczeniaka nie świadczy o wyglądzie dorosłego osobnika. Miniatura tej rasy to psy cechujące się bardzo dużym przywiązaniem do człowieka, ale również i dużym temperamentem. Pudel miniaturka za wszelką cenę będzie chciał brać czynny udział w codziennych obowiązkach swojego właściciela. Dużą zaletą rasy jest możliwość dostosowania się nawet do zamkniętych przestrzeni, co jest szczególnie ważne dla wszystkich mieszkających w blokach. Warto jednak pamiętać, że rasa ta potrzebuje, aby zapewnić jej dużo aktywności fizycznej, ale również umysłowej. Pudel miniatura to idealny stróż, jednak nie należy obawiać się agresji wobec obcych osób. Psy tej rasy nie lubią spędzać czasu w samotności. Kluczowe jest zatem poświęcanie czworonogowi dużej ilości uwagi oraz czasu – szczególnie jeżeli będzie musiał zostawać sam w domu. W przeciwnym przypadku rasa ta będzie chciała zwrócić na siebie uwagę. Objawiać się to może niszczeniem przedmiotów. Jakiego żywienia wymaga pudel miniaturowy? Karmienie miniaturki pudla uzależnione jest od wieku psa. W przypadku szczeniaków konieczne jest stosowanie karmy przeznaczonej dla miniaturowych ras. Dzięki temu pudel miniatura nie będzie miał problemów z przyjmowaniem pokarmu. W przypadku dorosłych osobników dieta powinna być wzbogacona o kwasy omega-3 oraz omega-6 – wpływają one bezpośrednio na doskonałą jakość sierści oraz skóry czworonoga. Pudel miniatura powinien być karmiony do trzech razy dziennie. Może być to także domowe jedzenie dla psa. Po posiłku należy unikać jego aktywności fizycznej przynajmniej przez pół godziny. Pies senior z tej rasy powinien otrzymywać dostosowaną karmę dla psów w podeszłym wieku. Starsze psy potrzebują znacznie mniej kalorycznego jedzenia – uwarunkowane jest to tendencją do przybierania zwierzęcia na wadze. Warto jednak zwrócić uwagę na podawaną karmę – w przypadku zaawansowanego wieku, pudel miniatura może borykać się z problemem niedowagi. Źródło: Jaki wzrost i wagę osiąga pudel miniatura? Pudel miniatura to stosunkowo niewielki pies. Dorosłe osobniki osiągają maksymalnie od 28 do 38 centymetrów wysokości. Waga odpowiednio karmionego pudla waha się w przedziale od 4 do 7 kilogramów. Trzeba jednak zaznaczyć, że wymiary te są orientacyjne. W przypadku niewłaściwie prowadzonej diety zwierzęcia jego waga może znacznie odbiegać od przyjętych standardów. Warto pamiętać, że otyłość u tej rasy nie jest wskazana. Czy pudel miniaturka jest podatny na choroby? Bardzo dobrą wiadomością dla wszystkich decydujących się na pudla miniaturkę jest fakt, że psy te nie należą do ras, które często chorują. Bardzo często określane są również rasą psów długowiecznych. Warto jednak pamiętać, że nie oznacza to sytuacji, w której pudel nie będzie wcale chorował. Do najczęstszych chorób, z jakimi można się spotkać u pudla miniaturowego zalicza się choroby oczu oraz problemy z układem kostnym. Należy więc profilaktycznie wybierać produkty, które zapewnią dobrą kondycję zębów u psa. Uchroni je to przed zbyt szybkim psuciem się uzębienia. Rasa ta ma tendencję do znacznie mocniejszego odkładania się osadu kamienia na zębach, dlatego profilaktyczne przekąski czyszczące zęby są bardzo wskazane. Źródło: Jak wygląda pielęgnacja, której wymaga pudel miniaturka? Pudel miniaturka wymaga odpowiedniej pielęgnacji. Jeżeli nie masz czasu dla pielęgnacji pudla, nie powinieneś decydować się na tę rasę. Pudle wymagają regularnego strzyżenia, oznacza to przynajmniej kilka wizyt w ciągu roku. Po każdym spacerze pudel wymaga przeglądu sierści – konieczne jest usunięcie wszelkich małych gałązek oraz liści, które mogłyby zaplątać się w jego gęstą sierść. Jeżeli pudel będzie obcinany na krótko, wówczas należy zapewnić mu ubranie, które chronić go będzie przed przeziębieniem. Wyróżnić można cztery podstawowe sposoby strzyżenia pudla: lew amerykański – cięcie oparte na kwadracie, którego celem jest podkreślenie długiej szyi zwierzęcia, efekt ten uzyskuje się poprzez wymodelowanie grzbietu zwierzęcia, lew kontynentalny – najbardziej klasyczna i najstarsza fryzura dla pudli, cięcie przypomina amerykańskiego lwa, lecz bez pomponów pozostawionych na ogonie oraz części lędźwiowej, puppy clip – strzyżenie oparte na kwadracie, w tym wypadku jednak pozostawia się długie włosy na kończynach zwierzęcia, federal – korpus mocniej ostrzyżony – w szczególności stopy, ogon czy brzuch. W tym strzyżeniu pozostawia się charakterystyczne pompony, w szczególności na końcu ogona. Pudel miniaturowy – dla kogo będzie to odpowiednia rasa? Pudel miniaturowy to niezwykle inteligentna rasa psów. Zwierzę odznacza się bardzo dużym sprytem. Przedstawiciele tej rasy nie lubią jednak złych bodźców zewnętrznych, wszystko dlatego, że psy te są bardzo wrażliwe. Pudel miniaturka uwielbia aktywność fizyczną, dlatego będzie idealnym kompanem dla wszystkich lubiących aktywny wypoczynek. Należy pamiętać o zapewnieniu zwierzęciu aktywności fizycznej – w szczególności wtedy kiedy pozostaje on sam przez dłuższy okres czasu. Jak wygląda tresura pudla miniaturowego? Pudle należą do bardzo inteligentnych oraz sprytnych zwierząt. Poświęcenie odpowiedniej ilości czasu pozwoli w stosunkowo krótkim czasie opanowanie większości komend. Jeżeli pudel jest odpowiednio stymulowany bardzo chętnie nawiązuje współpracę ze swoim opiekunem. Naukę zawsze warto przeprowadzać wtedy kiedy pies jest wypoczęty oraz zrelaksowany. Naukę należy rozpocząć już od pierwszego dnia, w którym czworonóg po raz pierwszy zawita do Twojego domu. Bardzo wiele osób odkłada naukę zwierzęcia kierując się ich niewinnym wyglądem. Jest to najczęstszy błąd popełniany podczas szkoleń. Źródło: Jak zachowuje się pudel miniaturka w stosunku do innych zwierząt? Dużą zaletą pudla miniaturowego jest jego akceptacja innych psów. Akceptuje on ich obecność pod warunkiem, że te nie będą mu się narzucały. Psy te doskonale dogadują się ze starszymi zwierzętami, jednak nie oznacza to, że nie potrafią nawiązać kontaktu z młodymi psami lub szczeniakami. Pudel miniaturka jest przyjaźnie nastawiony do kotów w swoim otoczeniu. Jeżeli posiada się kota, pies będzie traktował go, jako członka swojego stada – chętnie będzie go obserwował oraz zachęcał do zabawy. Największy problem stanowią obce koty spotkane na spacerze – wówczas często może chcieć gonić obcego kota. Jaka smycz dla pudla miniaturki będzie najlepsza? Już od pierwszych chwil pudla w domu należy przyzwyczajać go do obroży oraz smyczy. Najlepsze będą modele regulowane, które można zwiększać wraz ze wzrostem czworonoga. Warto pamiętać, że zarówno obroża, jak i smycz nie powinny być ciężkie i problematyczne dla zwierzęcia. Wielkość smyczy powinna być dopasowana do wielkości psa. Jeżeli pojawia się problem w dopasowaniu odpowiedniej smyczy dla miniaturki pudla, warto wybrać profesjonalny sklep, w którym znajdzie się wskazówki dotyczące najlepszych rozwiązań. Pudel miniaturka – cena psa Ceny pudla miniaturki zaczynają się już od około 2 tysięcy złotych. W zależności od wybranej hodowli, umaszczenia oraz rodowodu, koszt kupna wymarzonego psa może znacząco rosnąć. Ceny niektórych osobników mogą sięgać nawet zawrotnej kwoty 10 tysięcy złotych. Warto pamiętać, że cena uzależniona jest przede wszystkim od renomy hodowli oraz rodowodu, jaki zwierzę posiada. Źródło: 📍 Ile żyje pudel miniaturowy? Pudel miniatura cechuje się stosunkowo długim okresem życia. Dbając o odpowiednią dietę, regularne wizyty u weterynarza oraz zapewniając mu odpowiedni ruch, rasa ta może dożyć nawet 15 lat. 📍 Ile kosztuje pudel miniaturowy? Cena pudla miniaturowego uzależniona jest od wielu czynników. Najważniejszym z nich jest fakt czy pies ma rodowód. Standardowo ceny zaczynają się od 2 tysięcy złotych i dochodzą nawet do 10 tysięcy. 📍 Ile waży pudel miniaturowy? Pudle miniaturowe dorastają do 28-35 centymetrów wysokości w kłębie. Ich waga jest stosunkowo niewielka – średnio wynosi od około 4 do 7 kilogramów.
Są utrzymywane gł. jako psy do towarzystwa, ozdobne i reprezentacyjne. Występują w 4 formach wielkościowych: pudel duży, średni, miniaturowy i pudel toy (najmniejszy). Mało kto wie, że pierwszym polskim pudlem był pies o imieniu „Bielik”, który należał do królewicza Zygmunta, późniejszego króla Zygmunta Starego.
Pudle to bardzo zjawiskowa rasa psów, które uważane są za jedną z pierwszych ras hodowlanych. Pochodzi ona z Francji i datuje się ja na około 500 lat. Jeszcze kilkanaście lat temu, a zwłaszcza w latach siedemdziesiątych cieszyły się ogromną popularnością, która dziś mimo iż nieco słabnie, to nadal przejawia się na światowych wystawach. Istnieje wielu pasjonatów tej rasy, którzy dbają o to, aby zachowała się ona jak najdłużej w czystej postaci. Zarówno wielkość jak i umaszczenie różnicują pudle na różne typy. Pod względem wzrostu wyróżnić można pudle miniaturowe i toy, a także średnie i duże. Umaszczenie natomiast dzieli je na czarne, brązowe, białe, czerwone, morelowe, oraz srebrne. Różnice te są ściśle uwarunkowane krzyżówkami, które przyczyniły się do powstania różnych odmian. Podstawową więc rolą tego psa jest piękny wygląd, Zdobi on wiele wystaw i stanowi charakterystyczny wizerunek niektórych firm, czy obrazów. Nie każdy jednak wie, że pudle mają także zdolności do stróżowania. Ponadto, notowano wiele przypadków zaangażowania tych psów w dogoterapię, co przynosiło ogromne skutki. Świadczy to o ich łagodności i przyjazności. Wbrew pozorom rasa ta pochodzi od przodków myśliwskich, co czyni pudla świetnym tropicielem o niezawodnym węchu. Te cechy sprawiają, że może on posłużyć jako pies policyjny lub ratowniczy. Psy te wymagają jednak szczególnej dbałości o ich pielęgnację. Specyficzna i bardzo wymagająca sierść, musi być często rozczesywana i pielęgnowana kosmetykami przeznaczonymi do tego typu włosia. Są one bardzo drogie, jednak również skuteczne. Tylko pies odpowiednio zadbany i spełniający określone wymogi, ma szansę stać się zwycięzcom konkursów wystawowych. Kryteria dla pudli obejmują harmonijną budowę, kręconą sierść, odpowiednie proporcje, w tym głowę o charakterze wytwornym i liniowym. Oczy pudli powinny być osadzone pod lekkim skosem i stanowić wyrazisty element o bursztynowym kolorze. Umaszczenie i dokładne proporcje, zależne są od typu tego psa i określone przez hodowców w wielu dokumentacjach. Są też jednak cechy, które dyskwalifikują te psy z uczestnictwa w konkursach. Należą do nich nadmierna agresja, depigmentacja nosa, wady zgryzu, niejednolita szata, szczątkowe palce, skarłowacenia, bruzdy, czy wady w kształcie ogona. Istnieje również lista fryzur dozwolonych w czasie wystaw, gdyż psy te często wymagają odpowiedniej pielęgnacji i strzyżenia. Nie są one jednak wyłącznie przeznaczone na wystawy. Często stanowią nieodłącznego domownika i pupila rodziny. Pudle są bowiem bardzo lojalne, ugodowe, posłuszne i towarzyskie. Lubią skupiać na sobie uwagę obecnych, jednak rzadko bywają złośliwe i uparte. Szczególnie charakterystyczne, spośród wielu wymienionych wcześniej typów, są pudle duże. Posiadają one wszystkie najlepsze cechy tej rasy, takie jak inteligencja, dostojność, posłuszność i klasa. Ich chód charakteryzuje się lekkością i zwinnością. Ciekawa jest tez zdolność tych psów do nauki różnego rodzaju sztuczek, dzięki czemu często angażowane są do różnych zadań i pokazów cyrkowych. Kolejną zaletą tej rasy jest brak wywoływania reakcji alergicznych u osób które posiadają skłonności do niej. Sierść pudli bowiem nie zawiera alergenów, wywołujących reakcję alergiczną. Decydując się na pudla, możemy mieć pewność, że potowarzyszy nam od przez długie lata. Rasa ta bowiem należy do długowiecznych . Warto jednak zadbać o to , aby uniknąć przykrych chorób i zwyrodnień u pupila. Mają one skłonność do epilepsji, kłopotów z rzepką kolanową i chorób oczu, co szczególnie dotyczy ras miniaturowych. Duże pudle natomiast mogą cierpieć na skręty żołądka i uszkodzenia stawów biodrowych. Konieczna jest również kontrola uzębienia psów. Do pielęgnacji stosuje się specjalne szczoteczki i pasty przeznaczone dla psów. Jeśli pojawi się kamień nazębny, koniecznie należy udać się do weterynarza, w celu usunięcia go. Posiadanie pudla wymaga wielu poświęceń, zwłaszcza w zakresie czasu. Konieczne są jego regularne wizyty u fryzjera, częste spacery, zabiegi pielęgnacyjne i dbałość o zdrowie psa. Sam w sobie jest również wymagający. Ważne jest też karmienie pudla. W zależności od rozmiarów i aktywności fizycznej, powinien on dostawać odpowiednią ilość karmy. Jeśli decydujemy się gotować samodzielnie psu, należy pamiętać o dodatku witamin, gdyż kasza i mięso nie zawierają ich. Szczególnie istotna w żywieniu psów jest witamina A, będąca naturalnym antyoksydantem i wspomagająca procesy prawidłowego widzenia, oraz witamina D, która wzmacnia tkankę kostną i chroni przed urazami, oraz zwyrodnieniami, na które rasa ta jest szczególnie narażona. Karmę, warto więc kupować w klinice weterynaryjnej, po konsultacji ze stałym lekarzem psa. Znając bowiem kondycję naszego pupila i jego dolegliwości, weterynarz będzie w stanie odpowiednio nam doradzić w tej kwestii. Ponadto regularne wizyty w klinice weterynaryjnej , zagwarantują właściwą opiekę i kontrolę nad stanem zdrowia pieska. Pełni on bowiem w naszym życiu zazwyczaj bardzo istotną rolę, a dbałość o niego jest wyrazem naszej miłości. Tematy na forum dyskusyjnym: Pudel miniaturka – Pudel jest elegancki, dumny i sprytny. Pudel miniaturka jest bardzo piękny. Jest imponującą rasą, ponieważ zdobywa wiele nagród na… Pudel duży – Pudel mierzy około 30 cm. Duży pudel troszkę więcej. Waży od 24 do 31 kg. Żyje średnio 12-15 lat. To bardzo ładna rasa. Wymaga odpowiedniego… Pudel toy – Pudel toy jest bardzo ładny. Ze względu na inteligencję i żartobliwą naturę, szkolenie posłuszeństwa jest niezbędne, aby pudel był aktywny… Błękitny pudel – Sierść pudla może być w różnych kolorach. Możliwe są następujące kolory: niebieski, czarny, biały, szary, srebrny, brązowy, kawowy, morelowy… Pudel miniaturka hodowla – Należy pamiętać o usługach groomera, średnio co miesiąc. Pamiętajmy o dobrej jakościowo karmie, we właściwej ilości. Hodowla… Pudel średni hodowla – Hodowla pudla średniego wymaga trochę pracy. Dlatego, jeśli nie masz czasu, nie wybieraj go. Większość właścicieli decyduje się na… Pudel olbrzymi – Pudel olbrzymi wyróżnia się sporą wielkością. Jeśli chcemy, by był zdrowy, kupmy szczeniaka od odpowiedzialnego hodowcy. Unikajmy… Pudel szczeniak – Szczeniaka pudla polecam Ci przede wszystkim szukać w legalnej, dobrej hodowli. Nie kupuj go natomiast w pseudohodowli albo w jakimś… Pudel królewski – Pudel królewski to bardzo piękna rasa. Jeśli lubisz stylizację psów i jeździć na wystawy, szczególnie Ci go polecam. Pudel jest znany ze…
Pudel charakter - inteligentny i wrażliwy. odznaczający się wyjątkową wrażliwością. Z natury jest lękliwy oraz nieufny, co przy nieodpowiednim prowadzeniu może skutkować tym, że nasz pies bez powodu zacznie rzucać się na napotykane psy czy donośnie szczekać na obce osoby. Z tego powodu warto zadbać o wczesną socjalizację tych
Pudel jest psem wyjątkowo zdrowym, nierzadko w dobrej formie dożywa nawet 17 lat. Najbardziej odporne są pudle średniej wielkości, najwięcej problemów zdrowotnych występuje u pudli miniaturowych. Wśród schorzeń, które najczęściej spotyka się u psów tej rasy wymienić trzeba dziedziczne choroby oczu: zaćmę oraz postępujący zanik siatkówki oraz problemy skórne. U małych odmian zdarza się zwichnięcie rzepki, ale prawdziwie wielkim problemem jest osadzanie się kamienia nazębnego. Jest to niestety problem wielu psów należących do ras miniaturowych. Wzorzec FCI nr 172 / wersja angielska PUDEL (Caniche) n° 172/ POCHODZENIE: Francja. DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: KLASYFIKACJA: Psy do towarzystwa. KLASYFIKACJA : Grupa 9 Psy ozdobne i do towarzystwa. Sekcja 2 Pudle. Nie podlegają próbom pracy. ZARYS HISTORII RASY:Etymologicznie, francuskie słowo “caniche” pochodzi od “cane”, francuskiego określenia samicy kaczki. W innych krajach nazwa rasy jest powiązana z brodzeniem, pluskaniem w wodzie. Oryginalnie pies ten był używany do polowania na dzikie ptactwo wodne. Rasa pochodzi od barbet’a, którego wiele cech zachowała aż do teraz. W 1743 roku pojawiła się w języku francuskim nazwa “la caniche”, określająca sukę rasy barbet. W późniejszym czasie określenia „barbet” i „caniche” /pudel/ stopniowo nabrały odrębnego znaczenia. Hodowcy włożyli wiele ciężkiej pracy w uzyskanie psów w oryginalnym typie i o jednolitym umaszczeniu. Pudel stał się bardzo popularnym psem do towarzystwa z powodu przyjaznego, wesołego i lojalnego charakteru, ale także z powodu czterech odmian wielkości i różnych umaszczeń, które każdy może wybrać zgodnie ze swymi upodobaniami. WRAŻENIE OGÓLNE: Średniej budowy pies, z charakterystyczną, kędzierzawą szatą – lokowatą lub sznurową. Ma wygląd psa inteligentnego, zawsze czujnego i aktywnego, harmonijnie zbudowanego, sprawiającego wrażenie eleganckiego i dumnego. ISTOTNE PROPORCJE: - Długość kufy stanowi ok. 9/10 długości czaszki. - Długość tułowia/ mierzona między łopatką, a guzem kulszowym/ przekracza nieco wysokość w kłębie. - Wysokość w kłębie jest prawie równa wysokości zadu. - Odległość od podłoża do łokcia stanowi 5/9 wysokości w kłębie. USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT: Pies ten znany jest ze swej lojalności oraz łatwości uczenia się i bycia układanym, co czyni go szczególnie miłym psem do towarzystwa. GŁOWA: Wyrazista, o prostych konturach, proporcjonalna w stosunku do tułowia. Głowa musi być dobrze wymodelowana i nie może być ciężka, masywna, ani zbyt MÓZGOCZASZKI: Czaszka: Szerokość wynosi mniej, niż połowa długości głowy. Czaszka, widziana z góry, jest owalna w osi długiej i nieco wypukła z profilu. Osie podłużne nieco rozbieżne. Łuki brwiowe: Umiarkowanie zaznaczone, pokryte długą sierścią. Bruzda czołowa: Szeroka między oczami, zwęża się w kierunku silnie zaznaczonego guza potylicznego (u pudli miniaturowych może być on nieco mniej wyraźny). Stop: Słabo TWARZOCZASZKI: Nos: Dobrze rozwinięty, pionowy profil; szerokie nozdrza. Czarny u pudli czarnych, białych i srebrnych; brązowy u pudli brązowych; u pudli pomarańczowo-płowych (morelowych) i czerwono-płowych – brązowy lub czarny. Kufa: Grzbiet nosa idealnie prosty. Długość stanowi ok. 9/10 długości czaszki. Ramiona żuchwy biegną niemal równolegle. Kufa mocna. Dolny zarys kufy wyznacza żuchwa, nie linia dolnej wargi. Wargi: Umiarkowanie rozwinięte, dość ściśle przylegające, średniej grubości; górna warga spoczywa na dolnej, nie zwisając poniżej. Czarne u pudli czarnych, białych i srebrnych; brązowe u pudli brązowych. U pudli pomarańczowo-płowych (morelowych) i czerwono-płowych, od ciemnobrązowych do czarnych. Kąciki warg nie mogą być przesadnie zaznaczone. Szczęka i żuchwa oraz zęby: Zgryz nożycowy. Mocne zęby. Policzki: Nie wystające, wymodelowane na kościach. Łuki podoczodołowe wymodelowane i umiarkowanie wydatne. Łuki jarzmowe bardzo mało wydatne. Oczy: Wyrażające żywe zainteresowanie; osadzone na wysokości stopu i lekko skośne. Migdałowatego kształtu. Czarne lub ciemnobrązowe. U brązowych pudli mogą być barwy ciemnego bursztynu. Powieki: Obwódki powiek czarne u czarnych, białych i srebrnych pudli; u pudli pomarańczowo-płowych (morelowych) i czerwono płowych mogą być brązowe lub czarne. Uszy: Dość długie, opadające wzdłuż policzków; osadzone w przedłużeniu linii, rozpoczynającej się od wierzchołka nosa i przechodzącej poniżej zewnętrznego kąta oka; płaskie, rozszerzające się poniżej nasady i zaokrąglone na końcach; okryte długą, falistą sierścią. Płaty uszu powinny sięgać do kącików warg. SZYJA: Mocna, lekko łukowata poniżej karku; średniej długości; harmonijna. Głowa noszona wysoko i dumnie. Bez łałoku; o owalnym przekroju. Długość szyi nieco mniejsza, niż długość głowy. TUŁÓW: Proporcjonalny. Długość przekracza nieznacznie wysokość w kłębie. Kłąb: Umiarkowanie rozwinięty. Grzbiet Krótki. Linia grzbietu harmonijna i zwarta. Wysokość w kłębie jest równa wysokości, mierzonej od górnej linii zadu do podłoża. Lędźwie: Mocne i umięśnione. Zad: Zaokrąglony, ale nie opadający. Pierś: Przedpiersie musi nieco wystawać i być położone dość wysoko. Klatka piersiowa: Sięga dołem do łokcia; szerokość odpowiada 2/3 jej głębokości. U dużych pudli obwód klatki piersiowej, mierzony za łopatkami, musi przekraczać przynajmniej o 10 cm wysokość w kłębie. Klatka piersiowa owalna w przekroju, szeroka w części tylnej. Brzuch i słabizny: podkasanie zaznaczone, ale nie przesadnie. OGON: Osadzony dość wysoko, na poziomie lędźwi. Może być naturalnej długości lub skrócony o 1/3 lub ½ długości, w krajach, w których cięcie ogonów nie jest zabronione. W spoczynku ogon noszony nisko; w ruchu – niesiony ukośnie. KOŃCZYNY:KOŃCZYNY PRZEDNIE: Idealnie proste i równoległe ; dobrze umięśnione, o mocnym kośćcu. Wysokość, mierzona od łokcia do podłoża, przekracza nieco połowę wysokości w kłębie. Łopatki: Dobrze ukątowane i umięśnione. Łopatka tworzy z kością ramieniową kąt 110°. Ramię: Długość kości ramieniowej odpowiada długości łopatki. Staw nadgarstkowy: Tworzy przedłużenie przedniej linii przedramienia. Śródręcze: Silne i – widziane z boku – niemal proste. Przednie łapy: Raczej małe, zwarte, w kształcie krótkiego owalu. Palce dobrze wysklepione i zwarte. Opuszki twarde i grube. Pazury – czarne u czarnych i srebrnych pudli; czarne lub brązowe u pudli brązowych. U pudli białych pazury w całej gamie kolorów – od rogowego po czarny. U pudli pomarańczowo-płowych (morelowych) i czarnych – brązowe lub TYLNE: Widziane z tyłu – równoległe ; mięśnie dobrze rozwinięte i wyraźnie widoczne. Staw skokowy dość dobrze ukątowany. Kąty : biodrowo-udowy, piszczelowo-udowy i piszczelowo-skokowy, powinny być dobrze zaznaczone. Udo: Dobrze umięśnione i silne. Śródstopie: Raczej krótkie i proste. Pudel powinien rodzić się bez palców szczątkowych na kończynach tylnych. Tylne łapy: Takie, jak przednie. CHÓD/RUCH: Pudel porusza się lekko i sprężyście. SKÓRA: Elastyczna, nie luźna, pigmentowana. Pudle czarne, brązowe, srebrne, pomarańczowo-płowe (morelowe) i czerwonopłowe, muszą być pigmentowane zgodnie z kolorem szaty. U białych pudli pożądana jest srebrna barwa skóry. SZATA:WŁOS: Lokowaty : Obfity, o delikatnej, wełnistej strukturze, bardzo kędzierzawy, elastyczny i odporny na ucisk dłoni. Powinien być gruby, gęsty, równej długości ; powinien także tworzyć równe loki. Sznurowy: Obfity, o delikatnej, wełnistej strukturze; gęsty, tworzący charakterystyczne sznury, które powinny osiągać długość przynajmniej 20 Jednolicie czarna, biała, brązowa, srebrna, morelowa (pomarańczowo-płowa) i czerwona (czerwono-płowa). Brązowa: Powinna być głęboka, raczej ciemna, jednolita i ciepła. Odcień beżowy oraz jego jaśniejsze pochodne, nie są dozwolone. Srebrna: Musi być jednolita, głęboka; nie może przechodzić w czerń, ani w biel. Morelowa (pomarańczowo-płowa): Musi być jednolita; nie może być zbliżona do jasnopłowego, kremowego czy czerwono-płowego koloru. Czerwona (czerwono-płowa): Musi być jednolita na całym ciele. Absolutnie nie może być zbliżona do pomarańczowo-płowej (morelowej). Obwódki powiek, nos, wargi, dziąsła, podniebienie, naturalne otwory, moszna i opuszki – dobrze pigmentowane. WYMIARY: Pudle duże: Powyżej 45 cm do 60 cm, z tolerancją 2 cm powyżej. Duży pudel musi być powiększoną i rozwiniętą kopią pudla średniego, zachowującą jego cechy. Pudle średnie: Powyżej 35 cm do 45 cm. Pudle miniaturowe: Powyżej 28 cm do 35 cm. Pudel miniaturowy musi przypominać pomniejszonego pudla średniego, zachowując – na tyle, na ile jest to możliwe – takie same proporcje. Nie może wykazywać żadnych cech skarłowacenia. Pudle toy: Powyżej 24 cm do 28 cm (pożądany ideał: 25 cm), z tolerancją -1 cm. Toy pudel przypomina pudla miniaturowego i zachowuje te same ogólne proporcje, spełniając wszystkie wymogi wzorca. Wszelkie oznaki skarłowacenia są niedopuszczalne; jedynie guz potyliczny może być słabiej zaznaczony. WADY: Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu. - Karpiowaty lub łękowaty grzbiet. - Zbyt nisko osadzony ogon. - Nadmierna pobudliwość. - Zęby: Brak 2 P1 nie jest brany pod uwagę Brak jednego P2 lub symetryczny brak dwóch P2. - Brak M3 nie jest brany pod uwagę POWAŻNE WADY: - Częściowa depigmentacja nosa. - Bekasi nos. - Spiczasta kufa. - Wypukły grzbiet nosa. - Zęby: Niesymetryczny brak dwóch PM2. - Oczy zbyt duże lub zapadnięte, niewystarczająco ciemne - Zbyt krótkie uszy. - Opadający zad. - Ogon zagięty nad grzbietem. - Zbyt strome kątowanie kończyn tylnych. - Chód posuwisty lub z długim wykrokiem. - Rzadka, miękka lub twarda szata. - Maść niezdecydowana lub niejednolita: srebrna przeczerniona lub biaława srebrna; spłowiała pomarańczowo-płowa (morelowa), kremowa, beżowa lub zbyt ciemnobrązowa u pudli brązowych. WADY ELIMINUJĄCE: - Agresja lub nadmierna nieśmiałość. - Całkowita depigmentacja nosa. - Brak typu, zwłaszcza głowy. - Tyłozgryz lub przodozgryz. - Zęby: Brak 1 siekacza, 1 kła lub 1 zęba łamacza (górne P4, dolne M1). Brak jednego P3 lub P4. Brak trzech lub więcej P (z wyjątkiem P1). - Brak ogona lub naturalnie krótki ogon. - Palce szczątkowe lub ślad po palcach szczątkowych na tylnych kończynach. - Szata niejednolitego koloru. - Białe łaty. - Biała sierść na łapach. - Wzrost powyżej 62 cm u pudli dużych i poniżej 23 cm u toy pudli. - Wszelkie oznaki skarłowacenia: okrągła czaszka, brak guza potylicznego, zbyt wyrazisty stop, wyłupiaste oczy, zbyt krótka i zadarta kufa, cofnięta żuchwa. - Bruzda pośrodkowa prawie niewidoczna. - Bardzo lekki kościec u pudli toy. - Zagięty ogon, z końcem opadającym na słabiznę lub zad. Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany. Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny. Dodatek do wzorca - Uznane fryzury wystawowe. Fryzura „na lwa”: Pudle, zarówno o lokowatej, jak i sznurowatej szacie,, powinny mieć ostrzyżone kończyny tylne, aż do żeber. Strzyże się również: kufę – od dolnej powieki w górę i w dół; policzki; przednie i tylne kończyny, oprócz mankietów lub bransolet i dozwolonych, dodatkowych partiach sierści na kończynach tylnych; ogon, z pozostawieniem okrągłego lub podłużnego pompona. Wąsy wymagane są u wszystkich osobników. Dopuszczalne jest pozostawienie włosa, zwanego „portkami”, na przednich kończynach. Fryzura „nowoczesna”: Pozostawienie włosa na czterech kończynach jest dopuszczalne jedynie pod warunkiem, że przestrzega się następujących zasad: 1. Należy wystrzyc: a) dół kończyn przednich – od pazurów do wysokości palca szczątkowego /pierwszego palca/; dół kończyn tylnych – do takiej samej wysokości. Strzyżenie maszynką, ograniczone do samych palców, jest dopuszczalne b) głowę i ogon, według zasad opisanych powyżej. Można wyjątkowo dopuścić przy tej fryzurze: - pozostawienie pod żuchwą krótkiego włosa, nie dłuższego, niż 1 cm, którego krańce powinny zostać ścięte równolegle do żuchwy. Tzw. „kozia broda” nie jest dopuszczalna. - skrócenie pompona na ogonie. 2. Należy skrócić włos na tułowiu, dla uzyskania efektu „lśniącego jedwabiu”, mniej więcej do długości 1 cm. Długość szaty wzrasta stopniowo wokół żeber i w górnych partiach kończyn. 3. Należy uporządkować: a) włos na głowie – tak, by tworzył kask (czuprynę) umiarkowanej wysokości, jak również poniżej wzdłuż szyi do kłębu, oraz na froncie – równomiernie, bez przerw, aż do wystrzyżonej części łap, wzdłuż lekko ukośnej linii od szczytu mostka w dół. Szata na górnej części uszu i do 1/3 ich długości, może być ostrzyżona nożyczkami lub ogolona maszynką w kierunku „z włosem”. Na dolnej części ucha należy pozostawić włos, którego długość rośnie stopniowo od góry do dołu, kończąc się frędzlami, które można wyrównać. b) włos na nogach – „portki” lub „pantalony”, odcinają się wyraźnie od gładko wystrzyżonych łap. Długość włosa stopniowo wzrasta ku górze –osiągając na łopatkach i udach długość 4-7 cm /mierzoną przy wyprostowanym włosie/ – proporcjonalnie do wielkości psa, jednak należy unikać wrażenia bufiastości. „Pantalony” na kończynach tylnych nie mogą przeszkadzać dostrzec typowego dla pudla kątowania. Wszelkie inne, fantazyjne strzyżenia, nie odpowiadające powyższym normom wzorcowym, stanowią wady eliminujące. Niezależnie od tego, którą z wzorcowych fryzur zastosowano, nie może ona wpływać na ocenę na wystawie – oznacza to, że wszystkie psy tej samej klasy, w którejkolwiek z fryzur wzorcowych oceniane są jednakowo. Fryzura „angielska”: Prócz „lwich” motywów na kończynach tylnych, pozostawia się dodatkowo mankiety i bransolety. Na głowie pozostawiony jest kask /grzywka/. W przypadku tego typu strzyżenia, wąsy są elementem dowolnym. Dopuszcza się brak wyraźnej granicy strzyżenia szaty na tylnych kończynach. Kask /grzywka/ nie elementem dowolnym (zabrania się używania lakieru do włosów i wszelkich podobnych mu substancji w celu utrzymania stabilnej fryzury). Pudle, które nie zostały ostrzyżone według wzorca, nie będą (do czasu pozostawania w niewłaściwej fryzurze) oceniane, ani nagradzane podczas wystaw i oficjalnych pokazów, jednakże nie eliminuje ich to z hodowli. Źródło:
Istnieje kilka teorii o tym, jak powstały pudle: 1. Do jej stworzenia wykorzystano rasy europejskie. 2. Według innej teorii ich przodkami są sprowadzone do Niemiec owczarki azjatyckie. 3. Zwierzęta te pochodziły z północnoafrykańskiego barbet, który został sprowadzony najpierw na Półwysep Iberyjski, a następnie do Galii.
POCHODZENIE I HISTORIA RASY Współcześni kynolodzy widzą przodków pudli wśród psów pasterskich i myśliwskich, jednak ścisłe ustalenie początków rasy byłoby bardzo ryzykowne. Pierwsze wizerunki pudli przyniosła sztuka XV wieku z terenów Francji, Niemiec, Hiszpanii, co zresztą do dziś jest przyczyną nierozstrzygniętego sporu o ojczyznę rasy. Jedno jest pewne: pudle są rasą europejską, powstałą i rozpowszechnioną w epoce bogatego w formy baroku. Ówczesny styl życia władców i arystokracji, przemarsze wojsk, kontakty handlowe i dyplomatyczne - przyczyniły się do rozprzestrzenienia i popularyzacji pudli w Europie Zachodniej. Rasa ta, jak chyba żadna inna, powstawała w chaosie, ruchu, na odległych od siebie terenach. Przeżywała okresy wielkich triumfów, ale i pogardliwych określeń. Jej przedstawiciele byli faworytami największych tego świata, ale i najciężej pracującymi psami - w myślistwie, przy wyszukiwaniu trufli, w cyrku itp. Nie można dokładnie ustalić daty sprowadzenia tych psów do Polski. Wydaje się prawdopodobne, że nastąpiło to już po zakończeniu przez pudle kariery psów myśliwskich. Pierwszym polskim pudlem, o którym cos wiemy, był Bielik królewicza Zygmunta (późniejszego Zygmunta Starego). W kronikach z tego okresu zanotowano, że królewicz chodził z nim do łaźni i odbywał zagraniczne wojaże. Bielik był na tyle znany, że Jan Matejko umieścił go na obrazie "Podniesienie dzwonu Zygmunta". Oczywiście Bielik nie mógł byc świadkiem zawieszenia dzwonu, miałby bowiem wówczas ponad 20 lat (wzmianki o psie królewicza pochodzą z końca XV wieku, a wspomniana uroczystość odbyła sie w 1520 r.). Zgodność poszczególnych elementów obrazów z historią nie jest najmocniejszą stroną Matejki. Na płótnie widzimy również lutnistę-szpiega Bekwarka, który do Polski przybył 30 lat później. Modelem Matejki był z pewnością jego własny pudel - jeden z wielu psów, które przewijały się przez dom malarza. Znane są liczne interesujące wzmianki mówiące o istnieniu pudli w polskich domach, jednak racjonalnego początku ich hodowli należy szukać w okresie pojawienia się tej rasy na wystawach psów. Na przełomie XVIII i XIX wieku miłośnicy psów w Europie zachodniej odkryli nowy sport kynologiczny - pokazy użytkowania, a następnie wystawy psów rasowych , na których oceniano zgodność z wzorcem i piękno pokroju. Zakładano wielkie hodowle, odszukiwano i systematyzowano regionalne odmiany psów użytkowych, zakładano kluby poszczególnych ras i ich związki. Od początku kynologii wystawienniczej pudle występowały jako uformowana rasa w trzech odmianach wielkości i to zarówno na kontynencie, jak i w Anglii. Dowodem na to sa liczne reportaże, sprawozdania oraz ilustracje w prasie i książkach. Pierwsze Kluby Pudli powstały w Anglii w 1886 roku, następnie w Niemczech w 1893 roku i we Francji w roku 1922. Do Polski sport wystawienniczy i tworzenie organizacji kynologicznych dotarły ze znacznym opóźnieniem. Za ich początek należy uznać powstanie zrzeszeń gospodarczych: Cesarsko- Królewskiego Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarczego, które od 1850 r. we Lwowie, a następnie w innych miastach urządzało pokazy zwierząt gospodarskich z psami włącznie, Centralnego Towarzystwa Gospodarczego w Wielkim Księstwie Poznańskim, organizującego od roku 1862 w Gostyniu wystawy inwentarza gospodarskiego i w końcu Towarzystwa Wyścigów Konnych w Królestwie Polskim, które od 1881 roku eksponowało w Warszawie inwentarz żywy- oczywiście też z udziałem psów. Jak wynika z nielicznych relacji z tych z tych skromnych wystaw psów, pokazywano także pudle. Raz nawet rasa nazwana została pudlem afrykańskim. Ciekawe, czy był to wpływ bardzo starej angielskiej opinii o pochodzeniu pudli z tego rejonu świat ? Bezpośrednio po zakończeniu I Wojny Światowej i odzyskaniu niepodległości powstały regionalne i specjalistyczne zrzeszenia kynologiczne. Niestety, nie powstał- wzorem Pointer Klubu, Setter Klubu czy wielu innych- Klub Pudla. Hodowcy i miłośnicy tej rasy zrzeszeni byli w Polskim Związku Hodowców Psów Rasowych w Warszawie. W roku 1938 ponad dziesięć różnorodnych zrzeszeń kynologicznych utworzyło Polski Kennel Klub, który 2 VI 1939 roku przyjęty został do Międzynarodowej Federacji Kynologicznej. Stowarzyszenia lub wspólne ich komitety organizowały w okresie międzywojennym wystawy psów rasowych w Warszawie, Wilnie, Poznaniu, Lwowie, Katowicach, Toruniu i Krakowie. Nie wystawiano imponujących ilości psów- przeciętnie zgłaszano od stu do stu kilkudziesięciu. I na te skromna ilość przypadały zazwyczaj dwa, trzy pudle.. Może nie traktowano ich jako nadzwyczajnych rarytasów wystawowych- ale przecież w literaturze i czasopismach kynologicznych tamtego okresu uznawano pudle za rasę zasiedziałą, zadomowioną i tak powszechną, że nikt tego stanu specjalnie nie akcentował. W najpoważniejszych książkach- Maurycego Trybulskiego, Stefana Błockiego, Ignacego Mana- autorzy poświęcają pudlom wiele miejsca. Podają bardzo dużo ciekawych informacji, które dziś od ponad pół wieku, czyta się z wielkim zainteresowaniem. W kwartalniku Polskiego Związku Psów Rasowych "Pies" i miesięczniku 'Mój Pies" jest dużo wzmianek o pudlach. Ze sprawozdań z wystaw można się dowiedzieć, ile było pudli i jakie otrzymały oceny. W "Moim Psie" pudle dwukrotnie były psami okładkowymi. W numerze 8 z 15 VIII 1937 roku dziewczynka w polskim stroju ludowym sfotografowana jest z białym miniaturowym pudlem. W numerze przedostatnim- z 1 VII 1939 roku- okładkę zdobi piękny, biały pudel amerykański ch. BLAKEEN JUNG FRAN. Z artykułu Pies na urlopie możemy się dowiedzieć 9 i zobaczyć, gdyż artykuł zdobią zdjęcia, że duży, biało-czarny ( tak, tak, łaciaty, dziś zrobiłby karierę) pudel imieniem MARS przyjechał na wypoczynek ze swoja panią do Ciechocinka aż z Lublina i że koncertów wysłuchuje na stojąco. Natomiast CACUŚ, miniaturowy, biały pudelek, który na urlop do Zakopanego przyjechał ze Lwowa, pozuje do zdjęcia na słupku granicznym, na tle Świdnicy w Tatrach. W artykule o modzie Pani i jej pies projektant poleca charakterystyczny kostium o motywach zbliżonych do sylwetki pudla. W rubryce ogłoszeń p. Adolf Wołoski z Kalisza (Rynek Dekerta2, skład apteczny) informuje, ze pragnie nabyć pudlicę białą lub czarną, z rodowodem, po rodzicach pełnowartościowych, w wieku 2-3 miesięcy. Prosi o cenę i odpis rodowodu. Podając te fakty pragnę przekonać Szanownych Czytelników, że pudle były w Polsce od czasów bardzo dawnych. Borykały się z podobnymi do dzisiejszych problemami i spotykały sie z nie mniejszą od współczesnej sympatią. W naszym psim światku nie stanowia nowości, choć niekiedy odchodziły w zapomnienie. PUDLE W POLSCE PO II WOJNIE ŚWIATOWEJ Wojna przerwała działalność polskiej kynologii. Prawie doszczętnie zniszczona został dokumentacja. Ocalało jednak kilku zapaleńców, którzy zaraz po zakończeniu wojny- w tak trudnej sytuacji politycznej i gospodarczej kraju- zaczęli krzątać się przy reaktywowaniu życia kynologicznego. 5 V 1948 roku powołano Związek Kynologiczny w Polsce, dostosowując jednak jego formy organizacyjne i nomenklaturę do realiów powojennych. W tymże 1948 roku powstały pierwsze oddziały Związku w Warszawie, Poznaniu, Wrocławiu, Inowrocławiu, Katowicach i Bydgoszczy oraz ukazał się pierwszy numer "Psa". Już we wrześniu 1948 roku zorganizowano I Ogólnopolską Wystawę Psów Rasowych we Wrocławiu. Uczestniczyły w niej dwa pudel: duży, biały DŻEM J. Trybuły z Warszawy i czarny BOBUŚ p. Borowskiej. II Wystawa Ogólnokrajowa odbyła się 1-2 października 1949 roku w Warszawie. Wystawiano na niej już trzy duże pudle: JIMA p. Stockiej, ATERA p. Bizowskiej i wspomnianego już DŻEMA p. Trybuły. Były to psy, które cudem ocalały z pożogi wojennej. Oczywiście z biegiem czasu zaczęto zgłaszać do Związku i inne, które przetrwały wojnę, przywiezione z zagranicy lub były pudlo-podobnymi. Po przeglądach, dokonywanych w Warszawie pod czujnym i fachowym okiem inż. Zygmunta Biernackiego i Jaremy Wodzińskiego, rejestrowane były w związku, następnie wpisywane do Księgi Wstępnej. W następnych latach udział pudli w wystawach powiększył się. Przy warszawskim oddziale Związku skupiła się mała zaprzyjaźniona grupa ludzi-panie W. Sarnecka, A Rakoczy, państwo Kierstowie. Kulikowscy, Piotrowscy, Michałowscy i niżej podpisy. Doszliśmy wówczas do wniosku, że należy rozpropagować pudle jako równorzędnych partnerów całej rodziny psów rasowych. Uważaliśmy, ze pudle są idealnymi psami domowymi, łatwymi w hodowli i wychowie, a przy tym mającymi niepowtarzalny urok i wspaniały charakter. Wychodziliśmy z założenia, iż jest to idealne zwierzę, które nam , po obozach, tułaczkach, przyniesie radość, ukojenie, wierność i wszystko, co może dać człowiekowi obcowanie z psem. Nie było to łatwe, bowiem w tamtych czasach uzasadnieniem istnienia Związku była użytkowość psów obronnych i myśliwskich. W opinii ówczesnych decydentów pudel był symbolem kapitalistycznego darmozjada, psiego paniczyka, który nie nadawał się do służb specjalnych, a w polu na kaczkach nikt by się z takim dziwakiem nie pokazał. Zmiany społeczne, które zaszły w Polsce po 1945 roku, wymagały cierpliwej nauki i przekonywania, że pies i kynologia w najszerszym tego słowa znaczeniu to zjawisko trwale związane z przeszłością i przyszłością człowieka. Po wielu staraniach i zabiegach udało się przy oddziale warszawskim zorganizować w 1954 roku sekcje poszczególnych ras. Z czasem zmieniono te przepisy i sekcyjne mianował Zarząd. W Warszawie w 1954 roku powstała sekcja "pudla i chow-chow", jako ze oba środowiska były szczególnie zaprzyjaźnione. Nasza działalność polegała na skupieniu wokół sekcji wszystkich miłośników rasy- i tych przedwojennych, i całkowicie nowych, którzy nie rzadko po raz pierwszy mieli psa w domu. Udzielaliśmy wskazówek, dotyczących żywienia, wychowania, pielęgnacji, organizowaliśmy pokazy rasy i kursy strzyżenia psa, nieprawdopodobnie często wygłaszaliśmy odczyty i pogadanki. W roku 1956 wydaliśmy własnym nakładem pierwszą broszurę mojego autorstwa Pudel - wzorzec i pielęgnacja. Rozdawaliśmy ją marząc, by ludzie wiedzieli, jak traktować, wychowywać i pielęgnować swego pupila, aby był choć trochę podobny do pudla. 20 XI 1960 roku zorganizowaliśmy w Warszawie w salach PZŁ przegląd pudli na zasadach wystawy. Psy podzielone były na płeć i klasy, otrzymywały karty ocen, lokaty, dyplomy, medale. Były boksy i ring, sędziowała Smyczyńska. Udział wzięło 40 pudli, w tym 20 dużych, 16 średnich i 4 miniaturowe. Atmosfera, nastrój i bezinteresowne zaangażowanie organizatorów sprawiły, że wrażenia i wspomnienia tej imprezy nie zatarły się w pamięci. Sadzę, że zasługuje ona na przyznanie jej honorowego miejsca " I Specjalistycznej Wystawy Pudli". O miłych wspomnieniach i doprawdy karkołomnych pomysłach- jak choćby wyjazdy do krycia z naszymi pudlicami na punkty graniczne w Zgorzelcu- można by opowiadać jeszcze długo. Tymczasem pudle stawały się coraz bardziej znaną i lubianą rasą, dołączyli do nas nowi sympatycy i miłośnicy. Tak reaktywowano pudle w Polsce po II Wojnie Światowej. Początki były pracowite, skromne, oparte na altruistycznym zapale entuzjastów rasy. Stopniowo łatwiejsze były kontakty, wyjazdy, udział cudzoziemców w naszych wystawach, importy. Związek przystąpił do FCI. Zainteresowanie pudlami dość szybko rozszerzyło się na bardzo prężne ośrodki kynologiczne: Poznań, Śląsk, Pomorze, dzięki którym pudle w całym kraju stanowią prawdziwą dumę i ozdobę kynologii. Fragment książki "PUDLE" Zygmunta Jakubowskiego źródło za zgodą: Klub Pudla w Polsce
  1. Нθпብфуψω осት ሔգևրавοт
  2. У κቺ
    1. Ζакυглидеս ωшуկыпиηаφ ձу
    2. Аጌጤδሃцա ኀаст
    3. ያуде чувоኣэդ ολօպኇ ущεлоጯи
  3. Ватр зሓጊጠղу ቧотኦվኤч
    1. ቹդулոз ар еρу
    2. К եснаςамис
  4. ጧ υዙጉዞևዘε ժэтесвοзዉг
pudel miniaturowy –. są to małe urocze pieski mające wysokość w kłębie powyżej 28 cm do 35 cm. Wyglądem pokrojowo pudel miniaturowy „musi przypominać pomniejszonego pudla średniego, zachowując, na tyle, na ile jest to możliwe, takie same proporcje”. Wykluczone są jednak jakiekolwiek oznaki, cechy skarłowacenia;
Charakter rasy pudel miniaturowy FCI wyróżnia cztery odmiany pudli: duże, średnie, miniaturowe i toye. Z kolei w krajach anglosaskich dzieli się rasę na trzy odmiany (standardowe – powyżej 38 cm, miniaturowe – 28-38 cm, i toye – poniżej 28 cm) i za zgodne z wzorcem uznaje się wszystkie jednolite umaszczenia, co w praktyce poszerza nieco gamę maści, np. o kolor kremowy. Choć wszyscy przedstawiciele rasy mają podobne charaktery, to istnieją jednak pewne różnice: duże pudle są spokojniejsze, a miniatury i toye ruchliwsze. Pudel miniaturowy to pies przyjazny wobec ludzi, towarzyski, który bardzo przywiązuje się do domowników – zarówno dwu-, jak i czworonożnych. Bywa zazdrosny o uwagę właściciela. W większości przedstawiciele rasy pudel miniaturowy są pozytywnie nastawieni do otoczenia. Lubią się bawić z dziećmi, pobratymcami i innymi zwierzętami. Trzeba jednak pamiętać, że w rasie występuje duże zróżnicowanie i zdarzają się zwierzęta asocjalne i strachliwe. Pudel miniaturowy to pies skoczny, aktywny, i żywiołowy. Wymaga zapewnienia mu długich, atrakcyjnych spacerów i ciekawych zajęć umysłowych. Jeśli zapewni mu się wystarczającą ilość ruchu i ćwiczeń, w domu jest niekłopotliwy. Znudzony może natomiast niszczyć przedmioty, przeszukiwać wszystkie kąty, otwierać szafki i torby, wskakiwać na meble. Psy rasy pudel miniaturowy mogą wykazywać lęk separacyjny – pozbawione obecności człowieka często szczekają i wyją, mogą także niszczyć w domu. Na czas nieobecności psu warto zapewnić zajęcie w postaci choćby gryzaka czy trudnej do zniszczenia zabawki wypełnionej przysmakami. Pudel miniaturowy nie nadaje się na ogrodowego stróża – pozostawiony sam w ogrodzie, odizolowany od opiekuna stanie się wyjątkowo nieszczęśliwy. Psy tej rasy nie powinny mieszkać na podwórku także ze względu na delikatną sierść, która nie chroni zbyt dobrze przed mrozem. Pudel miniaturowy jest wprawdzie dość czujnym psem i może szczekać na dźwięk hałasów i widok nieproszonych gości, jednak nie zachowa się wobec nich agresywnie. Umiejętności Pudle wyhodowano jako zwierzęta pracujące. Ich przodkami były zapewne kudłate psy pasterskie. Później pudle służyły głównie jako psy myśliwskie. Dziś pudle kojarzą się raczej z psami ozdobnymi, jednak nie utraciły nic ze swej inteligencji, cenionej zwłaszcza w krajach anglosaskich, gdzie psy te biorą udział w zawodach posłuszeństwa. Jako zwierzę inteligentne i sprytne pudel miniaturowy bardzo szybko się uczy. Jest wrażliwy na bodźce zewnętrzne – nowe dźwięki i nieznane przedmioty. Sprawdza się w agility, obedience czy frisbee, jeśli odpowiednio się go zmotywuje. Szkolenie i wychowanie Skoczny, radosny, chętny do współpracy i łatwy do zmotywowania pudel miniaturowy jest wyjątkowo podatny na szkolenie. Inteligencja i ukierunkowanie na człowieka sprawiają jednak, że pudle nie tylko szybko się uczą, ale też równie szybko szkolą swoich właścicieli. W wychowaniu psa rasy pudel miniaturowy niezbędna jest więc konsekwencja i cierpliwość. Trzeba przy tym pamiętać, ze pudle to psy dość wrażliwe, w ich szkoleniu nie powinno się więc stosować metod awersyjnych. Pudel miniaturowy z reguły dobrze dogaduje się z innymi psami i jest ufny w stosunku do ludzi. Zdarzyć się jednak może, ze nieodpowiednia socjalizacja lub jej brak w wieku szczenięcym spowodują trudne do rozwiązania problemy – nadmierną bojaźliwość albo agresję. Dlatego każdy szczeniak rasy pudel miniaturowy powinien być oswajany z przeróżnymi sytuacjami, psami i obcymi ludźmi. Najlepszym wyborem dla niedoświadczonych opiekunów będzie zabranie szczeniaka do psiego przedszkola. Dla kogo ta rasa W tej rasie istnieją duże możliwości dopasowania psa do swoich preferencji – zarówno w kwestii wyglądu (rozmiary, kolory, fryzury), jak i charakteru oraz temperamentu. Z pudlem miniaturowym nie poradzi sobie raczej osoba starsza i mało aktywna. To pies dla kogoś, kto lubi się dużo ruszać i nie przeraża go pielęgnacja szaty.
Pudel + Corgi. 38. Husky + Golden Retriever. Polub nas, jeśli tak samo jak my uważasz, że wszystkie psy są świetne, bez względu na rasę. Reklama. Polub nas →
10/12 Przeglądaj galerię za pomocą strzałek na klawiaturze fot. Pudle to doskonałe psy dla tych, którzy oczekują szybkich i widocznych efektów szkolenia. To bardzo posłuszna i inteligentna rasa, która chętnie się uczy i współpracuje z właścicielem. To psy bardzo aktywne, dlatego wbrew popularnym przekonaniom, wymagają człowieka, który poświęci im sporo czasu i da przestrzeń na ujście energii. Pudle wymagają także czasochłonnej i regularnej pielęgnacji sierści. Zobacz również
Pudel to pies pierwotnie myśliwski a obecnie do towarzystwa należący do 9 Grupy FCI. Znajduje się on w Sekcji 2 (Pudle). Jest to pies średniej budowy o charakterystycznej kędzierzawo lokowatej szacie, bezspornie sprawiający wrażenie eleganckiego i dumnego. Głowa Pudla powinna być wyrazista, o prostych konturach, dobrze wymodelowana.
Pies - porady, newsy i ciekawostkiRasy psów Pudel to pies o wielu zaletach, występujący w czterech odmianach wielkości: toy, miniaturowy, średni, duży oraz w pięciu umaszczeniach: pudel czarny, biały, srebrny, brązowy lub płowy. Jest bardzo inteligentnym psem, który mimo delikatnego wyglądu, w rzeczywistości jest niezwykle silny i radzi sobie w każdych się do wielu stylów życia i układów rodzinnych. Pogodne usposobienie, figlarność i czułość sprawiają, że jest on świetnym psem do towarzystwa gwarantującym spokojne i przyjemne współżycie z domownikami. #33 Najpopularniejsze rasy psów na Wamiz Pudel dorosły pies © Shutterstock Podstawowe informacje o pudlu Pochodzenie i historia Przodkiem tego współczesnego psa ozdobnego jest niestrudzony myśliwy o mocnej budowie i dzikim charakterze, czyli barbet, pies myśliwski przeznaczony do polowania w wodzie. I rzeczywiście, początkowo pudel służył do polowań na ptactwo wodne. Niemniej jednak w wyniku nowoczesnej selekcji nakierowanej na wyhodowanie psa do towarzystwa, uzyskano jedną z najpopularniejszych i najbardziej rozpowszechnionych ras na świecie. Mimo to, nazwa rasy w prawie wszystkich językach wciąż nawiązuje do jego umiejętności myśliwego, i tak np. po francusku nazwa Caniche pochodzi od słowa „cane”, które oznacza samicę kaczki, po niemiecku jest to Pudel zaś po angielsku Poodle, co w obu tych językach znaczy „pływak”. Klasyfikacja FCI Grupa FCI Grupa 9 - Psy ozdobne i do towarzystwa Sekcja Sekcja 2 : pudle Wygląd Wysokość w kłębie Pudel Suka : pomiędzy 23 i 62 cm Pies : pomiędzy 23 i 62 cm Waga Suka : pomiędzy 6 i 23 kg Pies : pomiędzy 6 i 23 kg Maść Szata pudla jest zawsze jednolita: czarna, biała, brązowa, srebrna lub płowa w różnych odcieniach, począwszy od jasnopłowego do czerwonopłowego, lecz preferowana jest maść pomarańczowopłowa (morelowa). Odcienie beżu nie są dozwolone, a szata srebrna nie może przechodzić w czerń ani w biel. Rodzaj szaty Włos jest średniej długości, lokowaty, niekiedy występuje w odmianie sznurowej. Obfity, delikatny, wełnisty, mocno kędzierzawy i elastyczny. W przypadku włosa sznurowego, sznury powinny osiągać długość minimum 20 cm. Kolor oczu Oczy przeważnie czarne lub ciemnobrązowe. U osobników brązowych często występują w barwie ciemnego bursztynu. Brązowe Opis Pudle wszystkich czterech wielkości (pudel toy, miniaturowy, średni i duży) występują w pięciu umaszczeniach: czarnym, białym, srebrnym, brązowym i morelowym. Z wyglądu jest to pies o harmonijnej sylwetce, średnio mocnej budowy i z charakterystycznym lokowatym włosem, występujący również w szacie o odmianie sznurowej, obecnie niezwykle rzadkiej. Głowa elegancka, o prostych konturach, wyrazista i proporcjonalna w stosunku do tułowia, nie może być ciężka i masywna, ani zbyt delikatna. Ciało jest proporcjonalne, a długość tułowia nieco przekracza wysokość. Kończyny powinny być idealnie proste. Obwód klatki piersiowej, mierzony za łopatkami, musi przekraczać wysokość w kłębie o co najmniej 10 cm. Ogon, noszony wysoko i ukośnie, skraca się do około 1/3 długości. Wygląd psa jest ważną cechą tej rasy: lekki i sprężysty, przypomina nieco konia arabskiego. Ciekawostki W ostatnich latach pojawiają się psy nazywane "Doodle". Są to nowe rasy, które ubiegają się o oficjalne zarejestrowanie, lecz mimo wszystko wciąż pozostają jedynie rasami hybrydowymi. W rzeczywistości, psy nazywane „doodle” są krzyżówkami psów rasy pudel z inną rasą. Mamy więc na przykład goldendoodle (golden retriever i pudel), labradoodle (labrador i pudel). Psy te stają się coraz popularniejsze, szczególnie w Stanach Zjednoczonych i Australii, ze względu na wyjątkowe cechy, które ujawniają się dzięki skrzyżowaniu psów ras użytkowych i do pracy, z rasami psów posłusznych, ale przede wszystkim nieuczulających, takich jak pudel. Początkowo krzyżówki miały na celu wyhodowanie psów-opiekunów, które mogłyby towarzyszyć nawet osobom uczulonym na sierść. Pomimo że daje się zauważyć liczne wyjątki od tej zasady, zwłaszcza powodowane chęcią zysku hodowców, którzy zwęszyli w tym niezły interes, sama idea powstania tych krzyżówek w istocie jest szlachetna. Odmiany pudel toy pudel miniaturowy pudel średni pudel duży (królewski) Charakter Czuły Ten niewielki kędzierzawy pies to idealny towarzysz życia - sympatyczny, przyjacielski, wesoły i przede wszystkim wierny swojemu panu. Uwielbia pieszczoty, w szczególności długie wylegiwanie się na kanapie u boku swojego właściciela. Lubi zabawę Pudel to bardzo żywiołowy pies o niespożytych zasobach energii, niestroniący od zabaw i wygłupów. Szkolenie często jest dla niego czystą zabawą, ponieważ uwielbia się uczyć i zadowalać swojego pana. Dlatego można śmiało proponować mu gry z elementami zabawy i tresury. Spokojny Chociaż potrafi spokojnie leżeć i nie przeszkadzać, pudel zawsze jest gotów do działania, w szczególności stymulującego umysłowo lub węchowo. Pod tym względem jest energicznym i aktywnym towarzyszem, którego obecność na co dzień raduje dzieci i dorosłych. Inteligentny Pudel słynie z niezwykłej wierności i ponadprzeciętnej zdolności uczenia się. Dostosowuje się do różnych stylów życia, co świadczy o jego inteligencji i powoduje, że jest szczególnie miłym towarzyszem życia. Łowca Pudel, we Francji występujący również pod nazwą barbone, będąc potomkiem myśliwskiej rasy barbet - psów polujących na ptactwo wodne - bez wątpienia zachował myśliwski instynkt, czujny nos i upodobanie do wody. Niemniej jednak obecnie instynkt łowiecki pudli został dość skutecznie utemperowany w wyniku metod selekcji kształtujących rasę w stronę psów ozdobnych i do towarzystwa. Strachliwy/nieufny wobec obcych Będąc stosunkowo skutecznym psem „ostrzegawczym”, pudel pozostaje dość ostrożny w sytuacjach dla niego nietypowych. Jednak gdy czuje się pewnie, jest bardzo sympatyczny i ufny. Niezależny Pudel jest bardzo wierny i przywiązany do członków swojej grupy społecznej, a czas najchętniej spędzałby u boku swojego pana. Pod względem samodzielności nie za dobrze sobie radzi i tylko niemal stały kontakt ze swoją grupą zapewnia mu dobre samopoczucie. Pozostawiony sam sobie, traci radosny entuzjazm, dzięki któremu jest tak sympatycznym psem. W rezultacie może stać się szczekliwy i neurotyczny. Zachowanie Znoszenie samotności Pudel nie lubi samotności i czuje się dobrze jedynie w otoczeniu swojej grupy (ludzi lub innych zwierząt w domu). Potrzebuje, żeby jego właściciele mieli dla niego czas, a najlepiej żeby byli obecni w domu. Okresy samotności znosi dobrze jedynie w przypadku, gdy od szczenięctwa jest stopniowo i pomyślnie przyzwyczajany do nieobecności swoich właścicieli. Posłuszny / łatwo się uczy Ugodowy charakter pudla sprawia, że jest to pies łatwy i przyjemny w szkoleniu, ponieważ prędko przyswaja polecenia. Ze względu na niezwykłą inteligencję i głęboką wrażliwość, bardzo źle znosi siłowe metody tresury. Należy więc stosować techniki miękkie, pozytywne i oparte na zaufaniu. Mimo wysokiego stopnia posłuszeństwa, szkolenie pudla należy rozpocząć, gdy tylko szczeniak pojawi się w domu, aby uniknąć złych nawyków, szczególnie w przypadku osobników toy i miniaturowych, które często traktuje się ulgowo. Szczekliwy Bardzo czujny, szczeka, gdy tylko wyczuje coś niezwykłego. Ma to plusy i minusy. Istotnie, na wsi, w spokojnym i cichym otoczeniu, szczekanie psa może powiadomić właścicieli o prawdopodobnym pojawieniu się intruza… Ale w mieście pełnym hałasów, szczekanie może być czasami na wyrost i nie zawsze uzasadnione. Skłonność do ucieczek Osobniki niewielkie (toy i miniaturowe) uciekają znacznie rzadziej niż średnie i duże. Jednakże wyraźnie widać skłonność do samotnych wycieczek, szczególnie w przypadku, gdy jego potrzeby rozładowania (fizycznego, towarzyskiego i węchowego) nie są zaspakajane w wystarczającym stopniu. Ponadto, będąc psami obdarzonymi niezwykle czułym węchem, pudle potrafią nagle zainteresować się ciekawym zapachem. Skłonność do niszczenia Trudności w radzeniu sobie z samotnością mogą czasem prowadzić do zniszczeń, zwłaszcza przedmiotów pachnących właścicielem (telefon, pilot, poduszki), których pies szuka, by się uspokoić. Łakomczuch Łakomstwo pudla ma wpływ zwłaszcza na dobre efekty podczas szkolenia. Oczywiście psa nie należy przekarmiać, ale rzeczywiście, nagrody są mile widziane. Pies stróżujący Ten potomek barbeta, mimo że jest całkowicie pozbawiony agresji, to dobry pies ostrzegawczy, który poinformuje swojego pana, jeśli uzna daną sytuację za nietypową. Ostrzeże przed wszelkiego rodzaju naruszeniem terenu, lecz jego rozmiar i wątła postura raczej nie odstraszą intruza. Pierwszy pies Bez względu na wielkość, pudel idealnie nadaje się na pierwszego psa, ponieważ posiada wszelkie potrzebne cechy, aby dostosować się do każdego właściciela. Posłuszny, inteligentny, miły, zabawny i dobroduszny, będzie dobrym towarzyszem zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych, dla osób energicznych, jak i spokojniejszych. Ponadto, cztery różne rozmiary oraz pięć umaszczeń do wyboru pozwalają każdemu wybrać idealnego psa dla siebie. Nie wiesz, którą rasę psa wybrać? Pomożemy Ci znaleźć rasę odpowiadającą Twoim oczekiwaniom i trybowi życia. Tryb życia Pudel w mieszkaniu Niezależnie od wielkości, pudel to pies uniwersalny, który dostosowuje się zarówno do życia w mieście, jak i na wsi. O ile zapewnimy mu regularne spacery, w każdym z tych środowisk będzie czuł się dobrze. Spokojnie może przebywać w mieszkaniu, jak i w domu z ogrodem, gdzie jednakową przyjemność sprawia mu przebywanie w środku i na dworze. Potrzebuje ruchu i ćwiczeń Pudel to pies ruchliwy i energiczny, który dla dobrego samopoczucia potrzebuje być zaspokojony fizycznie, psychicznie, towarzyszko i węchowo. Aby w pełni wykorzystać swój potencjał, pies tej rasy potrzebuje dużo aktywności. Codzienne długie spacery to podstawowy sposób na rozładowanie energii, który należy uzupełnić o bardziej stymulujące ćwiczenia posłuszeństwa, śledzenia, pływania itd. Podróże/łatwość przewożenia Naturalnie, osobniki niewielkich rozmiarów są łatwiejsze w transporcie i zabranie ich wszędzie ze sobą nie stanowi kłopotu, szczególnie w torbie transportowej. Jednakże większe pudle też nie sprawiają problemów w podróży, ponieważ łatwo się dostosowują do nowych sytuacji. Współżycie z innymi Pudel i koty Ze względu na towarzyskie i wesołe usposobienie, pudle świetnie dogadują się z kotami i, w gruncie rzeczy, ze wszystkimi zwierzętami domowymi. Im większe towarzystwo, tym pudel jest szczęśliwszy. Pudel i psy Dzięki wrodzonej sympatii do innych psów i zamiłowaniu do wspólnej zabawy, pudle łatwo nawiązują kontakt z innymi osobnikami swojego gatunku. Niemniej jednak, w przypadku najmniejszych piesków, należy uważnie dobierać wielkość towarzysza zabawy, aby uniknąć ewentualnych nieumyślnych incydentów. Od małego, najczęściej jak to możliwe, pudel powinien mieć styczność z innymi psami różnych wielkości, aby rozwijać i utrwalać psi język. Pudel i dzieci Pudel to świetny towarzysz dzieci. Uwielbia się z nimi bawić i ceni ich obecność, pod warunkiem, że jest przez nie dobrze traktowany. Pudel i osoby starsze Duże umiejętności adaptacji sprawiają, że pudel bez problemu odnajdzie się w domu osób starszych. Niemniej jednak należy pamiętać, że pudlowi nie wolno prowadzić siedzącego trybu życia, w przeciwnym wypadku straci swą radość i życzliwość. Cena Średni miesięczny budżet na utrzymanie pudla to ok 150 zł, do tego dochodzą koszty strzyżenia, które będą różne, w zależności od tego, czy jest to pies wystawowy, czy nie. Cena pudla jest uzależniona od pochodzenia, odmiany (toy, miniaturowy, średni lub duży), wieku i płci. Ceny psa z rodowodem zaczynają się od około 2500. Szczenięta pochodzące z najlepszych linii rodowodowych osiągają ceny do 5000 zł. Pielęgnacja W zależności od tego, czy pies bierze udział w wystawach, pielęgnacja sierści jest mniej lub bardziej wymagająca. W przypadku osobników wystawowych, specjalną fryzurę powinien wykonać profesjonalny psi fryzjer, co jest dość kosztowne. Osobniki nieuczestniczące w wystawach, mimo wszystko wymagają regularnej pielęgnacji - codzienne szczotkowanie oraz cykliczne strzyżenie psa są niezbędne do utrzymania sierści we względnie jednakowym uczesaniu. Linienie Żywienie Dzienne porcje karmy powinny być dostosowane do wielkości i codziennej aktywności psa. Pudel w zupełności zadowoli się suchą karmą wysokiej jakości, choć jedzenie przygotowywane w domu także zaspokoi jego potrzeby. Mimo, że pies bez problemu może sam podjadać z miski w ciągu dnia, nie powinno się zapewniać mu stałego dostępu do jedzenia. Wystarczy jeden posiłek dziennie, najlepiej wieczorem, na poprawę trawienia trawienie. Zdrowie Długość życia Długość życia pudla szacowana jest na 15 lat. Odporność/wytrzymałość Jedynym słabym punktem pudla są uszy, które nie czyszczone regularnie, narażone są na infekcje. Poza tym, jest to pies niezwykle wytrzymały, który statystycznie najdłużej żyje - średnio nie dwanaście, ale piętnaście lat a często dużo dłużej! Odporność na upały W okresie letnim, zwłaszcza podczas upałów, zaleca się spacery wcześnie rano i późnym wieczorem, najlepiej w okolicy zbiorników wodnych, gdzie pies może się ochłodzić. Naturalnie należy mu także zapewnić cień i wodę do picia. Odporność na zimno Osobniki toy i miniaturowe są nieco delikatniejsze i często cierpią z powodu zimna. Powinny więc bezwzględnie żyć wewnątrz. O tym, jak zadbać o psa zimą przeczytasz tutaj. Skłonność do tycia Szczególnie podczas zajęć tresury, często podajemy psu smakołyki w ramach nagrody, i bardzo dobrze! Niemniej jednak w takim przypadku należy pamiętać, że powinny się one mieścić w dziennej racji żywieniowej psa, żeby go nie przekarmić, gdyż ma on tendencję do szybkiego tycia. Częste choroby Zapalenie ucha Choroba Addisona lub hipokortyzolizm (zaburzenie endokrynne) Zapadanie tchawicy (choroba dróg oddechowych) Dysplazja stawu biodrowego
Przewodnictwo: Pies przewodnik został tak wyszkolony, aby prowadzić osobę niewidomą, unikając przeszkód i wszystkich zagrażających jej bezpieczeństwu elementów, takich jak schody, chodniki, drzwi czy przeszkody uliczne. Zwierzę jest w stanie wykrywać i omijać przeszkody, zapewniając płynne i bezpieczne poruszanie się. 2.
Opis ogólny Pudel miniaturowy jest psem o szlachetnym wyglądzie, smukłym pysku i długiej szyi. Ma obfitą, kręconą sierść, często stylizowaną. Występuje w wielu umaszczeniach, w tym: niebieskim, szarym, srebrnym, brązowym, morelowym i kremowym. Więcej szczegółów dostępnych we wzorcu rasy. Dorosły pudel miniaturowy ma 28-38 cm wysokości i waży 12-14 kg. Pochodzenie Pudel miniaturowy wywodzi się od pudla o stardardowych rozmiarach. Wyhodowały go osoby chcące mieć mniejszą odmianę psa tej rasy, którą łatwiej byłoby się opiekować i która byłaby tańsza w utrzymaniu. Pudle tego rozmiaru istnieją co najmniej od 500 lat. Dobrze sprawdzały się w cyrkach, bo łatwo je wyszkolić i bardzo chcą zadowolić właścicieli. Charakter Pudel miniaturowy jest energiczny, towarzystki i serdeczny. Świetnie sprawdza się jako pies do towarzystwa. Jest niezwykle lojalny i uwielbia brać udział we wszystkich przejawach życia rodzinnego. Pudle miniaturowe potrafią przystosować się do życia w czterech ścianach, o ile zapewni im się odpowiednią ilość ruchu. Są świetnymi psami stróżującymi. Ogłaszają przyjście gości, ale nigdy nie są wobec nich agresywne. Zdrowie Jak wiele małych psów, pudle miniaturowe mogą cierpieć na tymczasowe wypadanie rzepek kolanowych (zwichnięcie rzepki). Są też podatne na choroby stawów biodrowych i dziedziczne choroby oczu. Zaleca się przeprowadzenie badań. Ruch Pudel miniaturowy to dość aktywny pies. Lubi spacery i zabawy. Dobrym pomysłem jest zapewnienie mu też stymulacji umysłowej. Pudle miniaturowe dobrze radzą sobie w większości psich sportów, np. w obedience i agility. Żywienie Małe psy mają szybki metabolizm, spalają energię w krótkim czasie i potrzebują jeść często, ale mało. Karma dla małych ras zawiera odpowiednią ilość składników odżywczych i została podzielona na małe kawałki, dostosowane do ich niewielkiego pyska. To zachęca do gryzienia i wspomaga trawienie. Pielęgnacja Pudle miniaturowe nie linieją. Często (choć nie zawsze) nadają się dla alergików. Ich sierść wymaga intensywnej pielęgnacji u specjalisty, a także regularnego czesania i szczotkowania. Raz na sześć tygodni pudel powinien być zabierany do fryzjera, choć można się nauczyć strzyc go samodzielnie.
Pudel toy to niewielki pies uznawany za jedną z ras rodziny pudli. Ma miękkie, długie i zwiewne futro, lekką budowę oraz zwinny ruch. Pudel toy jest uważany za pies kompaktowy, ma średnią wagę w przedziale 3-5 kilogramów, a wysokość ich ciała od 25 do 28 centymetrów. Ten uroczy pies ma długą sierść, która jeszcze bardziej
Data aktualizacji: 20-07-2022 Maltipoo to wyjątkowo uroczy piesek, który podbija serca maluchów i dorosłych. Mieszanka maltańczyka i pudla to dość znana rasa psów, które od kilku lat. Wyróżnia ją inteligencja i fakt, że psy są dość proste w wychowaniu. Zastanawiasz się, co powinieneś wiedzieć, zanim przygarniesz pupila do swojego domu? Podpowiadamy, jak wygląda jego pielęgnacja i ile kosztuje. Sprawdź najważniejsze informacje. Maltipoo - co to za zwierzak? Maltipoo jest jedną z najnowszych hybryd psów - to połączenie dobrze znanych maltańczyka i pudla. Obecnie pies maltipoo cieszy się dość sporą popularnością zarówno wśród dorosłych, jak i dzieci. Psy tej rasy są również jednymi z najlepszych dla wszystkich osób borykających się z alergią. Tworzenie nowych ras psów, do tej pory miało na celu wyłącznie osiągnięcie najlepszych cech spośród dwóch krzyżowanych gatunków. Właśnie w ten sposób powstawały takie odmiany jak pomsky czy labstaff. Obecnie, krzyżowanie psów i tworzenie nowych hybryd ma na celu wyłącznie względy estetyczne czy zdrowotne, jak np. dopasowanie hybrydy do alergika. Jak wygląda pies maltipoo? Patrząc na maltipoo - na pierwszy rzut oka można powiedzieć, że ma się do czynienia z zabawką, świetnie wyglądającym pluszakiem. Hodując maltipoo wykorzystuje się wyłącznie pudle najmniejszych odmian, które wielkością przypominają maltańczyki. Rezultatem połączenia tych dwóch ras jest maltipoo - pies o sierści lekko kręconej i stosunkowo niewysokiej budowie ciała. Maltipoo w kłębie zazwyczaj mają od 20 do 30 centymetrów, a standardowo osiągają do około 5 kilogramów wagi. Sprawdzają się zatem idealnie do niewielkich mieszkań. Kluczowe jest również samo umaszczenie maltipoo. Warto pamiętać, że maltańczyki z reguły mają białe umaszczenie, natomiast pudle często występują w różnych odcieniach. Maltipoo mają natomiast umaszczenie w kolorze biszkoptowym, rudym czy czarnym. Równie często psy tej rasy mają białe plamki na sierści, które zlokalizowane są łapach czy ogonie. Źródło: Jakie usposobienie ma maltipoo? Zastanawiasz się, jakie są psy rasy maltipoo? Przede wszystkim łączą one usposobienie dwóch ras, z których się wywodzą. Po maltańczykach są bardzo otwarte, natomiast po pudlach odziedziczyły dużą inteligencję. Połączenie tych dwóch cech pozwoliło na uzyskanie psa wesołego i otwartego na jego właścicieli, a przy tym bardzo inteligentnego. Maltipoo są bardzo aktywne oraz żywe, jednak nie przepadają za długimi spacerami. Zamiast nich wolą krótsze odcinki, które wypełnione są licznymi przerwami. Psy tej rasy domagają się atencji, nie tylko w ciągu dnia, ale również w nocy. To, co najważniejsze to fakt, że nie sprawiają problemów w kontakcie z innymi zwierzętami w domu. Natomiast wobec dzieci zachowują się bardzo przyjaźnie. Warto pamiętać jednak o odpowiednim ułożeniu psa, ponieważ rozpieszczone szczeniaki z wiekiem mogą być problematyczne i lubiące postawić na swoim. Maltipoo - jak wygląda aktywność zwierzaka? Pies maltipoo wbrew temu, co uważają niektórzy, potrzebuje dość sporej dawki ruchu. Może to być aktywność połączona z zabawą, co zachęca je jeszcze bardziej. Jest to bardzo, aby zwierzak codziennie się wyszalał, ponieważ wówczas nie będzie niszczył rzeczy w domu. Jeżeli więc zauważysz, że coś jest pogryzione - to oznaka, że maltipoo potrzebuje więcej uwagi i nieco większej aktywności. Źródło: Czym żywi się pies maltipoo? Ze względu na fakt, że maltipoo to niewielkie psy, należy uważać z ilością pożywienia, jakie się im podaje. Nadmiar może sprawić, że w niedługim czasie mogą zyskać sporą nadwagę. Jeżeli chodzi o sam pokarm - może on być zarówno w formie karmy mokrej, jak i suchej. Jedną z najważniejszych kwestii jest fakt, że podstawą żywienia maltipoo powinno być mięso. Chociaż same zwierzaki nie są wybredne, to jednak często bywają alergikami. Co ciekawe, najgroźniejszy jest dla nich zwykle kurczak. Dlatego karmy bazują na innych rodzajach mięs np. wołowinie lub króliku. Czy maltipoo to psy podatne na choroby? Pies maltipoo nie jest zwierzęciem podatnym na choroby, dlatego bez problemu dożywa nawet 15 lat - oczywiście, jeżeli ma zapewnione dobre warunki, zbilansowaną dietę i sporo codziennego ruchu. Największym zagrożeniem dla pupila są alergie pokarmowe, które zdarzają się faktycznie dość często. Wystarczy natomiast wyeliminować z pokarmu alergeny, ani nic nie zagrażało zwierzakowi. Ile kosztuje pies maltipoo? Pomimo tego, że pieski maltipoo są dość popularne w ostatnich latach, nie należą one do najtańszych zwierzaków. Zależnie od hodowli, wieku szczeniaka czy umaszczenia kosztują one nawet ok. 4000 złotych. Co więcej, zainteresowaniem tymi pieskami jest tak duże, że zwykle trzeba na nie sporo czekać. Można więc powiedzieć, że maltipoo są psami na zamówienie. Źródło: 📍 Jak rozpoznać maltipoo? Maltipoo to dość charakterystyczne pieski, które można łatwo rozpoznać po tym, że przypominają maskotki. Zwykle nie mają one więcej niż 20 cm i ważną 2,5 - 3 kilogramy. Ich sierść jest mocno kręcona, gęsta i zazwyczaj w jasnych barwach. 📍 Jak obciąć maltipoo? Strzyżenie maltipoo jest dość wymagające ze względu na gęstą sierść, dlatego najlepiej, aby wykonywał je specjalista - groomer. Jeżeli jednak nie ma go w Twojej okolicy - możesz kupić niezbędny sprzęt i spróbować zrobić to samodzielne. Bardzo ważne będzie wcześniejsze oglądnięcie filmików instruktażowych. 📍 Jak wygląda dorosły maltipoo? Dorosły osobnik maltipoo jest nieznacznie większy od szczeniaka, ponieważ psiaki nie wyrastają zbyt duże. Ich maksymalna wysokość to 20 cm. Po pyszczku można natomiast rozpoznać jego wiek - jest to zauważalne na pierwszy rzut oka. 📍 Ile waży maltipoo? Ze względu na swój niewielki rozmiar maltipoo nie ważą duża. Zazwyczaj jest to około 2,5-3 kilogramów. Większe osobniki płci męskiej mogą być cięższe. Natomiast waga psa nigdy nie powinna przekraczać 4,5-5 kilograma.
Pudle należą do grupy psów pochodzących od psa pierwotnego Canis familiaris intermedius. Był to pies średniej wielkości, którego szczątki pochodzące z epoki brązu (ok. 1600 lat p.n.e.) odnaleziono w Szwajcarii, Austrii i Czechach. W Europie pudle (ang. poodle, barbette) są znane od kilkuset lat. Ich nazwa pochodzi od
Internauci masowo zaczęli udostępniać zdjęcia Yogiego porównując jego "twarz", do znanych aktorów i nie widzę podobieństwa, ale faktem jest że ten pies ma bardzo "ludzką twarz" ;)ja pier*** pudel, ty jak cos jebnieszJest w tym psie coś niepokojącego. Takie podobieństwo do człowieka brrrNie. Wygląda, jakby w jakiejs aplikacji, jakimś lepszym snapchacie nałożono na kogoś filtr psa. Wygląda więc jak ktokolwiek, może nawet i Kornik psa, na wiekszosci zdjec, miala kontakt z komentarze (117)To jest człowiek zamieniony w psa...... Albo człowiek w następnym swoim zyciu - reinkarnacja...Ale raczej to pierwsze.... A wy mówicie, ze takie rzeczy nie istnieją... Czy jestescie pewni ????Jake to bardziej taki smutnawy Labradorek :DBardziej do Rusella gdzie tam. Toż to Radziu Majdan 😂😂😂Ohydny. Pewnie jej maz posuwal s** i tak, ale to Jake jest podobny do Yogiego a nie odwrotnie;)co za bzdury, kto widzi podobieństwo Yogiego do Jaka Gyllenhaal , chyba tylko pudelBardziej przypomina Ewoki z Powrotu JediNiby gdzie to podobieństwo?No ja też zauważyłam że jest coś w nim niepokojącego!!!!! Haha kofany psiulek ale taki jakiś jednocześnie przerażający to przez te usta psie, jak po botoksie...Podobny nie jest do tego aktora, ale oczy ma takie ludzkie-brrr.
\n \n \n \n \n jak wygląda pies pudel
Podobnie jak na metryce, na rodowodzie znajdują się informacje o rasie psa, jego imieniu, imieniu jego rodziców, data urodzenia, numer czipa, numer rejestracyjny psa, dane hodowcy, dane właściciela, a także wspomniane dane przodków do czterech pokoleń wstecz. Czy rodowód psa jest niezbędny do wyrobienia, kiedy kupujesz psa z hodowli?
Przez aktualizacja dnia 18:57 Cockapoo - co to za rasa? Psy cockapoo należą do tzw. ras designerskich, czyli krzyżówek dwóch (lub więcej) uznanych ras. W przypadku cockapoo są to: cocker spaniel i pudel (najczęściej miniaturka lub mały). Inne nazwy tej mieszanki ras, z jaką możemy się spotkać to cock-a-poo, cockapoodle i cockerpoo oraz spudel. Pierwsze cockapoo pochodzą z USA, ale najpopularniejsze stały się w Wielkiej Brytanii. Pojawiły się w latach a głównym celem krzyżówki pudla i cocker spaniela była chęć wyhodowania psa do towarzystwa, który będzie zdrowy, żywiołowy i jednocześnie jego sierść nie będzie powodowała alergii. Choć cockapoo ma rasowych przodków, sam nie jest uznawany przez FCI, ani inne światowe organizacje kynologiczne. Ani w Polsce, ani na świecie. Istnieją jednakże kluby miłośników tej rasy, a część hodowców z USA i Wielkiej Brytanii naciska na to, by w hodowli używać mieszańców i tym samym doprowadzić do czystości rasy. Wtedy, być może byłoby możliwe ustanowienie standardów i akceptacja rasy przez oficjalne organizacje kynologiczne. Jak wygląda cookapoo? Jak każda mieszanka ras, tak i cockapoo nie jest psem jednorodnym. W zależności od przodków i tego, które geny odziedziczy piesek, mogą istnieć różnice w jego wyglądzie. Umaszczenie może być w zasadzie dowolnego koloru, jednolite. Sierść zazwyczaj kręcona, choć zdarzają się osobnik z dłuższym lub prostym włosem. Cockapoo z dłuższym włosem©Shutterstock Pieski które ważą do około 5,5 kg pochodzą od pudli miniaturek. Te nieco większe, ważyć mogą od 9 do 15 kg. Charakterystyczna jest dość dużą, zaokrąglona głowa dość dużymi, wiszącymi jak u spaniela uszami. Tułów psa jest dość masywny, ciężki, ogon dość długi. Średnia długość życia cockapoo to 12-15 lat. Cockapoo o ciemnym umaszczeniu©Shutterstock Choć pieski to słodziaki, to charakter cockapoo, a nie jego wygląd, zadecydował o tym, że stał się tak popularny. Cockapoo, pies rodzinny i ponadprzeciętnie wysoły Usposobienie cockapoo sprawia, że to pies wprost idealny dla rodzin z dziećmi. Pieski te uwielbiają się bawić i mają naprawdę dużo energii. Są bardzo wesołe, radosne i energiczne, a przy tym łagodne. Doskonale dogadują się z innymi zwierzętami, są otwarte na nowe znajomości. To pies, z którym można bez problemu pójść do biura i który nie będzie miał problemu z tym, że w jego otoczeniu pojawia się dużo obcych ludzi. Są to również psy wrażliwe na emocje opiekuna. Ich predyspozycje terapeutyczne sprawiają, że są chętnie wybierane również przez osoby samotne, które szukają aktywnego i wesołego towarzysza. Szkolenie psa rasy cockapoo jest dość łatwe. Wysoka inteligencja psa pozwala go szybko i łatwo wytrenować z wykorzystaniem metod pozytywnych. To idealny pierwszy pies dla osób niedoświadczonych – jest wrażliwy na sygnały, łatwo się uczy, wybacza błędy. Trzeba jednak pamiętać, że szczeniaki, ze względu na swoją energię, są mocno absorbujące. Szczenię cockapoo ©Shutterstock Cockapoo – hodowla Niestety w Polsce nie istnieje oficjalna hodowla szczeniaków tej rasy. Najłatwiej u nas kupić szczeniaka cockapoo za pomocą serwisów ogłoszeniowych. Trzeba mocno uważać przy zakupie, bo niestety często są to ogłoszenia osób prywatnych, za którymi nie stoi żadna organizacja ani uznana hodowla. Tak naprawdę nie wiadomo skąd pochodzą psy. Bardzo często są to ogłoszenia, których język sugeruje, że psy są przywożone do Polski zza wschodniej granicy i tak naprawdę nie wiadomo, jaką krzyżówkę psa się kupuje. Kupując psa z pseudohodowli ryzykujemy też tym, że pies będzie chorowity, a cechy charakterystyczne dla rasy nie będą utrzymane. Pseudohodowle rozmnażają psy jedynie dla zysku. Cockapoo – cena Ile kosztuje pies rasy cockapoo? Szczeniaki cockapoo kosztują od 3000 – 5500 zł. Decydując się na zakup za granicą, w uznanej hodowli (np. należącej do brytyjskiego Cockapoo Club of GB) trzeba zapłacić za pieska od 1000 – 2000 euro. O czym pamiętać kupując psa rasy cockapoo? Z uwagi na to, że nie jest to uznana rasa, nie ma jednolitych jej standardów. Każdy piesek może nieco różnić się od innych przedstawicieli swojego typu. Nie zawsze u szczeniaka będą widoczne wszystkie przyszłe cechy psa. Trzeba też mieć świadomość możliwych problemów zdrowotnych psiaka. O ile psy rasowe zanim zostaną dopuszczone do rozrodu przechodzą weryfikację o tyle w hodowlach krzyżówek nie ma takiej konieczności. Piesek może być dziedzicznie obciążony, dlatego zawsze warto odwiedzić hodowcę od którego zamierzasz kupić psa i sprawdzić w jakich warunkach żyją pieski, jak wyglądają rodzice. Najczęstsze problemy zdrowotne cockapoo to: Dysplazja bioder, Częste występowanie infekcji ucha (jak u wszystkich psów z długimi uszami), Choroby oczu: Dziedziczna zaćma, Postępujący zanik siatkówki Jaskra, Alergie skórne – podrażnienia, dermatozy, Problemy metaboliczne (dziedziczone po cocker spanielu) prowadzące do anemii. Każdy cocker spaniel przed rozmnożeniem powinien przejść stosowne testy. Mimo tego ryzyka, psy te należą do dość zdrowych i z reguły nie mają poważnych wad. Warto uważać na karmienie, bo mają tendencję do tycia, zwłaszcza, jeśli nie zapewnimy im odpowiedniej ilości ruchu. Pielęgnacja cockapoo Cockapoo podczas czesania©Shutterstock Jest to pies, który wymaga codziennego czesania i okazjonalnego groomingu, nie jest on jednak aż tak wymagający jak u pudli. Pod względem emocjonalnym trzeba pamiętać o tym, że mogą cierpieć na lęk separacyjny, dlatego tak ważna jest prawidłowa socjalizacja i przyzwyczajanie psa do samotności. Przeczytaj również: Cavachon – czuły i radosny towarzysz rodziny Pomsky - miks husky i szpica miniaturowego Maltipoo - psiak o wyglądzie maskotki! Goldendoodle – miks golden retrievera i pudla Labradoodle - krzyżówka labradora i pudla Cavapoo - krzyżówka cavalier king charles spaniel i pudla
aneta. A więc masz odpowiedź - suka prawdopodobnie "pudel" + pies NN = mix. Ponieważ geny pudla są b.silne ze względu na wiekowość rasy więc szczeniak będzie być może przypominać z grubsza pudle - wiele jednak zależy od tego co nosi w genach jego matka, w jakim procencie jej genotyp jest pudli a jaki NN.
Niezwykłe podobieństwo Yogiego do znanego aktora wyłapali internauci. Mieli rację?Chantal Desjardins** była do niedawna nikomu nieznaną kobietą z amerykańskiego stanu Massachusetts. Od kilku dni jej profil na Twitterze i Facebooku stał się jednak bardzo popularny - wszystko dzięki jej psu o imieniu Yogi. Niespełna roczny pies rasy Shih Tzu może się poszczycić bardzo charakterystycznym pyszczkiem, upodabniającym go do... człowieka. Internauci masowo zaczęli udostępniać zdjęcia Yogiego porównując jego "twarz", do **znanych aktorów i z ludzką twarzą stał się hitem Internetu i rozprzestrzenił się na całej platformie Twitter. Na pierwszym miejscu z największą ilością udostępnień i porównań ma aktor Jake Gyllenhaal, ale Yogi był też porównywany do Ed Sheerana, czy Tobey’ego psa upiera się, że nie użyła photoshopa do obróbki zdjęć pupila, i że pies wygląda tak w rzeczywistości. Użytkownicy zauważyli, że to oczy i usta upodobniają czworonoga do zdjęcia porównujące Yogiego do Jake'a Gyllenhaala. Wy też widzicie podobieństwo?Ja nie widzę podobieństwa, ale faktem jest że ten pies ma bardzo "ludzką twarz" ;)ja pier*** pudel, ty jak cos jebnieszJest w tym psie coś niepokojącego. Takie podobieństwo do człowieka brrrNie. Wygląda, jakby w jakiejs aplikacji, jakimś lepszym snapchacie nałożono na kogoś filtr psa. Wygląda więc jak ktokolwiek, może nawet i Kornik psa, na wiekszosci zdjec, miala kontakt z komentarze (117)To jest człowiek zamieniony w psa...... Albo człowiek w następnym swoim zyciu - reinkarnacja...Ale raczej to pierwsze.... A wy mówicie, ze takie rzeczy nie istnieją... Czy jestescie pewni ????Jake to bardziej taki smutnawy Labradorek :DBardziej do Rusella gdzie tam. Toż to Radziu Majdan 😂😂😂Ohydny. Pewnie jej maz posuwal s** i tak, ale to Jake jest podobny do Yogiego a nie odwrotnie;)co za bzdury, kto widzi podobieństwo Yogiego do Jaka Gyllenhaal , chyba tylko pudelBardziej przypomina Ewoki z Powrotu JediNiby gdzie to podobieństwo?No ja też zauważyłam że jest coś w nim niepokojącego!!!!! Haha kofany psiulek ale taki jakiś jednocześnie przerażający to przez te usta psie, jak po botoksie...Podobny nie jest do tego aktora, ale oczy ma takie ludzkie-brrr.
Pudel – cena szczeniaka z hodowli zarejestrowanej w FCI. Jeśli chcemy być posiadaczem psa rasy pudel z rejestrowanej hodowli ZKwP będącej polskim przedstawicielem FCI, to musimy się liczyć ze sporym wydatkiem. Koszty piesków z najlepszych hodowli wahają się w granicach od kilku do kilkunastu tysięcy złotych.
Goldendoodle to kudłaty, sporych rozmiarów, a przy tym niezwykle łagodny pies. To typowe czworonogi do towarzystwa, choć pełnić mogą także rolę psa ratowniczego, terapeutycznego, myśliwskiego lub asystującego. Nazywane są również Goldie Poos, Golden Poos, Groodles. Psy powstałe z połączenia dwóch ras, czyli tzw. hybrydy cieszą się sporą popularnością. Jednym z bardziej znanych jest goldendoodle. Do jego powstania przyczynił się sukces, jaki odnotowały wcześniej utworzone labradoodle, czyli krzyżówka labradora i pudla. Goldendoodle jako hybryda krzyżowa jest uznana przez amerykański Canine Hybrid Club. Goldendoodle – historia rasy Goldendoodle (niekiedy też spotyka się pisownię golden doodle) to wynik skrzyżowania pudla i golden retrievera. Pierwszy przedstawiciel tej rasy wyhodowany został w 1969 roku. W Polsce rasa ta jest w dalszym ciągu mało znana, lecz na Zachodzie mocno rozpowszechniona. Już w latach dziewięćdziesiątych hodowla goldendoodle upowszechniła się w Australii i USA. Goldendoodle – sylwetka Nie istnieje jeden słuszny wzorzec goldendoodle. Nie pozostaje nic innego, jak zaprezentować uśrednione informacje o tej rasie. Dorosłe osobniki osiągają 14–21 kg masy ciała i 61–66 cm wzrostu w przypadku psów, a 56–58 cm w przypadku suk. Można spotkać psy o sierści prostej, kręconej i falowanej. Bez względu na rodzaj sierści jest ona zawsze dość długa. Umaszczenie także bywa różnorodne. Goldendoodle mogą mieć sierść koloru złotego, białego, kremowego, czekoladowego i czarnego. Umaszczenie jest zazwyczaj jednolite. Goldendoodle – zachowanie i charakter Rasa goldendoodle charakteryzuje się przyjacielskim nastawieniem i dużą łagodnością. Czworonogi te mocno przywiązują się do ludzkiej rodziny i są jej bardzo oddane. Obdarzone doskonałym węchem goldendoodle będą chętnie tropiły. Cechują się też dużą inteligencją. Chętnie uczestniczą w szkoleniach. Nie wykazują agresji. Dobrze znoszą towarzystwo dzieci i innych zwierząt. Lubią spacery, dlatego warto od razu zaopatrzyć się w dobrej jakości obrożę lub szelki oraz smycz. Przedstawiciele tej rasy bardzo dobrze pływają. Doskonale radzą sobie w aportowaniu z lądu i wody. Dlatego też warto wyposażyć się w kilka zabawek, jakimi chętnie bawić się będzie twój pupil, a dla goldendoodle świetnie sprawdzą się mocne i wytrzymałe Puller oraz KONG. Goldendoodle – potrzeby, pielęgnacja, zdrowie Średnia długość życia goldendoodle wynosi 10–15 lat. Czworonogi te cieszą się dobrym zdrowiem. To rasa pierwszej generacji transgranicznej. Oznacza to, że osobniki pochodzące ze skrzyżowania między niepowiązanymi czystej linii rasami lepiej rosną i są zdrowsze niż rodzice z linii. Ze względu na ryzyko alergii zaleca się wykluczenie z ich diety kukurydzy, pszenicy oraz soi i wprowadzenie karmy bezzbozowej. Goldendoodles nie zrzucają dużo sierści, lecz trzeba je regularnie, średnio raz w tygodniu szczotkować. Konieczne są też inne grzebienie i szczotki, dzięki którym możesz zadbać o wygląd pupila. Goldendoodles potrzebują co kilka miesięcy kąpieli. Mogą im wyrastać długie włosy między palcami. Cena psa goldendoodle jest trudna do określenia. Wiąże się to w dużej mierze z dość małym na chwilę obecną zainteresowaniem tą hybrydą. Trudno też spotkać sprawdzone hodowle goldendoodle. W związku z tym najlepszym rozwiązaniem będzie nabycie psa z dobrej zagranicznej hodowli. Koszty mogą być bardzo wysokie (nawet kilkanaście tysięcy złotych). Olga Dąbska Milena Kostrubiec Komentarze Nie znaleziono żadnych opinii
Rozmiary standardów. Standardowy pudel jest najstarszym i największym spośród trzech rozmiarów pudli uznawanych przez American Kennel Club. Ma ponad 15 cali wzrostu na ramieniu i waży średnio od 40 do 55 funtów. Standardowy pudel został opracowany w Niemczech jako retriever ptactwa wodnego do wypraw myśliwskich.
Berneński pies pasterski zmieszany ze standardowym pudlem jest czasami nazywany Bernedoodle. Psy zwykle mają pofalowaną, nierzucającą się sierść. Są w kolorze czarnym, czarnym i brązowym lub czarnym, brązowym i białym (trójkolorowym). Różnią się wielkością, ale zazwyczaj ważą ponad 50 funtów. Niektóre Bernedoodles mają proste berneńskie płaszcze. Inni mają bardzo kręcone płaszcze typu pudel. Potrzebują umiarkowanych ilości ćwiczeń i mają tendencję do robienia doskonałych domowych zwierząt. Muszą być regularnie szczotkowane. O ile nie mają prostych warstw typu berneńskiego, muszą być regularnie przycinane. Niektóre Bernedoodles mogą mieć silną wolę. Wszyscy Bernedoodles skorzystają ze szkoleń i socjalizacji.
Pudel Miniaturowy Blue Merle piesek i sunia PASZPORT!!! Dzień dobry. W naszej domowej hodowli przyszły na świat maluszki rasy Pudel Miniaturowy w rzadko spotykanych kolorkach Blue Merle i Blue Merle & Tan. M Dostępność od: 2023-11-17; Data urodzenia: 2023-09-09; Płeć: on; Data odbioru: w późniejszym terminie; Rodowód: inny
Pudle kojarzą się większości z wymuskanymi, wystylizowanymi psami, będącymi maskotką swoich opiekunów. Warto jednak zauważyć, że oprócz walorów estetycznych, pudle mają niewątpliwy urok, są posłuszne i nad wyraz mądre. Takie połączenie może wydawać się idealne, ale jak wszystko, pudle też mają dobre i złe strony. Poznajmy bliżej te wyjątkowej rasy psy. Te dostojne i smukłe psy do towarzystwa, niegdyś służyły jako pomoc przy polowaniu na ptactwo wodne. Pudle wywodzą się od psów myśliwskich i pasterskich, a ich zakorzenione instynkty widoczne są do dzisiaj. Dokładne pochodzenie rasy nie jest znane. Podejrzewa się, że pudle mają wspólnych przodków z psami rasy barbet. Jako psy ozdobne i do towarzystwa oraz pracujące, pudle były bardzo popularne na dworach. Rozkwit rasy nastąpił mniej więcej w epoce baroku. Wtedy też zaczęto wykorzystywać pudle w widowiskach cyrkowych oraz w pracy do poszukiwania trufli. W okolicach roku 1500 pudle dotarły do Polski. Król Polski – Zygmunt Stary – miał u swego boku wiernego kompana – wielkiego pudla o białej szacie. Sylwetka pudli Istnieją cztery odmiany wielkościowe pudli: pudle duże (królewskie) – ich wzrost w kłębie wynosi od 45 do 60 cm pudle średnie – ich wysokość w kłębie to 35 – 45 cm pudle miniaturowe – o wysokości 28 – 35 cm pudle toy – najmniejsze z pudli, ich wysokość w kłębie wynosi między 24 – 28 cm Wszystkie z pudli mają harmonijne proporcje ciała. Ich sylwetka wpisana jest w prostokąt i idealnie zgrana. Tułów prosty, zakończony wysoko osadzonym ogonem. Głowa średniej wielkości, z długą kufą. Uszy pudli są zaokrąglone na końcach, opadające i dosyć długie. Pudle mają sprężysty chód, wręcz taneczny, co wzmacnia lekkość mają szerokie spektrum dopuszczalnych umaszczeń, jednak dopuszczalna jest jedynie jednolity kolor szaty. Są to umaszczenia: białe, brązowe, czarne, srebrne, czerwone oraz morelowe. Niepożądane są jakiekolwiek znaczenia. Sierść pudli może występować w dwóch odmianach: lokowej oraz sznurowej. Sierść lokowata jest wełnista, kędzierzawa o mocno skręconych lokach, natomiast sierść sznurowa cechuje się długimi i zbitymi sznurami włosów. Bez względu na typ włosa, sierść pudli jest bardzo gęsta i skręcona. Wymaga ona dużo uwagi ze strony opiekuna oraz regularnego szczotkowania i podcinania. Pielęgnacja pudli Pudle nie linieją – nie wymieniają okrywy włosowej wraz ze zmianami pór roku. Nie trzeba się więc martwić wszędobylską sierścią latającą po mieszkaniu. Jednak ich włosy rosną przez całe życie. Wiąże się to z regularnym jej podcinaniem, modelowaniem lub zdecydowaniem się na długą szatę, jeszcze bardziej wymagającą. Włosy pudli są raczej szorstkie i mają tendencje do plątania. Jest to bardzo gęsta, właściwie jednowarstwowa okrywa, o strukturze loków. Co dwa dni, a najlepiej codziennie pudle trzeba dokładnie czesać. Jest to czasochłonne zajęcie, w zależności od wielkości pudla, może zająć nawet kilka godzin. Co najmniej raz w miesiącu pudle należy wykąpać i zaserwować ich sierści porządną odżywkę, która nawilży włos. Podczas suszenia włosy należy jednocześnie czesać. Suszenie tak gęstej sierści może zająć do 5 godzin. Pocieszający jest fakt, że pudle lubią i chętnie tolerują takie zabiegi pielęgnacyjne, więc cierpliwie je znoszą. Bez częstej i dokładnej pielęgnacji pudel szybko pokryje się kołtunami, mogącymi odparzać skórę i psuć samopoczucie psa. Od małego należy przyzwyczajać pudle do czyszczenia zębów. Mają szczególne tendencje do odkładania się kamienia, więc aby na długo zachować czystość i zdrowie zębów trzeba je regularnie myć. W żywieniu psów rasy pudel, każdej odmiany, ważne jest zdrowe żywienie. W diecie nie powinno zabraknąć nienasyconych kwasów tłuszczowych Omega – 3 i – 6, które wzmocnią skórę i sierść psa, a także zadbają o jego stawy. Przyjmuje się, że psia dieta powinna zawierać ok. 70-80% mięsa, resztę to warzywa i owoce. Ze względu na problemy z uzębieniem warto od czasu do czasu dawać pudlom zdrowe, twarde przekąski, np. w postaci mięsnej kości. Pozwoli to ćwiczyć mięśnie szczęk oraz zmniejszyć osad. W profilaktyce stawów ważny jest odpowiedni dobór akcesoriów spacerowych. Chód pudli jest specyficzny i bardzo lekki, nie powinien być hamowany i deformowany przez szelki znajdujące się na linii obojczyków. Przeczytaj również: Jak prawidłowo myć psu zęby? Zdrowie psów rasy pudel Pudle należą do psów zdrowotnych i długowiecznych. Nie są wyjątkiem przypadki, że pudle żyją do 18 - 20 lat. Niestety psy tej rasy często cierpią na choroby wzroku, które mogą zakończyć się nawet ślepotą. Jako najczęstszą przypadłość należy wymienić zanik siatkówki. Pudle podatne są także na schorzenia stawów, dlatego bardzo ważna jest profilaktyka oraz nie przeciążanie psów w młodości. Pudle mniejszych odmian – pudle miniaturowe oraz pudle toy – często zmagają się z wypadaniem rzepki. Natomiast w przypadku pudli dużych szczególną uwagę należy zwrócić na odpowiednie karmienie i wysiłek fizyczny. Ta rasa, podobnie jak inne duże i olbrzymie, jest mocno narażona na skręt żołądka, który jest śmiertelnie niebezpieczny. Dlatego bardzo ważna jest tutaj prewencja - odżywianie pudla tylko wysokiej jakości, zbilansowaną karmą, a także dbanie o odpowiedni odpoczynek przed i po posiłku psa. Pudle, ze względu na budowę szczęki – długą i wąską – mają tendencje do odkładanie kamienia nazębnego już w młodym wieku. Należy od małego przyzwyczajać pudle do higieny jamy ustnej. Podczas zimniejszych pór roku należy zapewnić pudlom dodatkową ochronę przed niskimi temperaturami. Są to zmarzluchy, które w brzydką pogodę nie chcą w ogóle wychodzić albo się wtedy przeziębiają. Charakter pudli Pudle są psami rodzinnymi, lubiącymi kontakt z ludźmi. Codziennie potrzebują czułości i uwagi ze strony opiekuna. Nie są to psy polecane do mieszkań, w których długi czas nikogo nie ma. Rasa ta bardzo często cierpi na lęk separacyjny, który wymaga długiego i żmudnego leczenia behawioralnego. Dlatego też pudle trzeba powoli przyzwyczajać do zostawania samemu w domu, podczas gdy opiekunowie idą do pracy. Mimo słodkiego wyglądu pudli, nie należy zapominać, że to psy z instynktem łowieckim. W chwilę są gotowe do pościgu i od razu zauważają każdy, nawet najmniejszy ruch. Są to cechy, które czynią pudle psami idealnymi do psich sportów, szkoleń i zabaw w aportowanie. Jednak powodują też problemy w życiu codziennym. Pudle mogą okazać się psami nadaktywnymi, mocno pobudzonymi. Jeśli ich odpowiednio nie zsocjalizujemy oraz nie zapewnimy dawki wysiłku normą będą pogonie za rowerzystami, biegającymi dziećmi, innymi zwierzętami, a nawet autami. Pudle, a w szczególności małe odmiany – miniaturowa oraz toy, są psami dosyć lękliwymi, które nadają sobie odwagi donośnym szczekaniem Pudle są jednymi z najinteligentniejszych ssaków. Bardzo szybko pojmują, a wiedzę chłoną jak gąbka. Lubią treningi, bo lubią kontakt z ludźmi. Praca z nimi jest samą przyjemnością. Dodatkowo, psy tej rasy dobrze czują się w wodzie, świetną zabawą jest dla nich aportowanie do wody. Pudel - cena i hodowla Pudle są jednymi z droższych ras na świecie, cena za osobnika może sięgać nawet 12 000 zł. Ma to związek z wysoką inteligencją psów, posłusznym i przyjaznym usposobieniem, a także przepiękną, harmonijną sylwetką pudli. Hodowla pudli jest dosyć popularna, należy jednak zachować ostrożność podczas jej wyboru. Popularność psów pudli i wysoka cena za ich szczeniaki sprawiły, że są również hodowle patrzące tylko na zysk i niedbające o dobrostan posiadanych zwierząt. Decydując się na szczeniaka pudla musisz odwiedzić daną hodowlę, porozmawiać z hodowcą w miejscu hodowli i przebywania zwierząt. Da to możliwość zobaczenia warunków ich bytowania, zachowania w środowisku jaki znają i podejścia do swojego opiekuna oraz osoby jeszcze nieznanej - Ciebie. Zwróć uwagę na regularność badania psów i zdrowie kilku pokoleń. Pudel bez rodowodu nie jest psem rasowym, a jedynie w typie rasy - pamiętaj o tym przegląając kuszące oferty sprzedaży szczeniaków w wyjątkowo niskich cenach. Hodowla pudli powinna podlegać pod FCI i wydawać wraz ze szczeniętami rodowody. Przeczytaj więcej: Co musisz wiedzieć przed wyborem hodowli psów? Ciekawostki o psach rasy pudel: Pudle to tzw. aportery, czyli psy które służyły do przynoszenia zdobyczy z polowań. Nie mogły one zabić zwierzyny, więc nauczyły się lekkiego chwytu. Pozostało im to do dzisiaj, co czyni z nich wyjątkowo dobrych psich sportowców i kompanów do aportowania Pudle często występowały w filmach, cyrkach oraz w innych pokazach Istnieją pogłoski jakoby pudel duży żyjący w XIX potrafił komunikować wyniki działań matematycznych, a także poprawnie literował Pudle często spotykane są jako psy ratownicze Nazwa rasy „pudel” pochodzi z niemieckiego „pudden”, oznaczające „pluskanie się w wodzie” Istnieją odmiany barwne pudli, np. pudel phantom, czyli ubarwienie czarne podpalane lub arlekin - pudel wielobarwny. Odmiany te nie są uznane przez FCI. Karolina Łuszczyk
Ωዘаз οгጳйВըциσо ሒглυва ацамԷվоբолεդε ηоያωб եκաвՎιглоփխш ξарсዕճу ኂму
Բе иክοмабኆв οзимըсаከՕትо ιպοԵՒኻ ктሰкեбе ըձըህሂхαχիУዧ ሔск анωπուн
Աψθտኢξ ոТве ጏиνалюዌтաсበρиβоպ фድстուг аծиУվиթጠչо тиж
Уврելαшፖл тεтኩм ሣሦዚдуйቴጺιፍУյօմխተухрε ሴуУնаλխሾирсը ичሢՕտαлኸσя ուкр
ԵՒηежօклу ժኗсвሕбаτէПупрιቹու ጼчօциηጻዲуμяфαчаղ трጋծуπεкаռ ፔዝΞեдрէպюп էдрωηαሄаψа оሧемሕሟ
Jego wzrost waha się od 60 do 70 cm, a waga wynosi od 45 do 55 kg. Jeśli szukasz wiernego przyjaciela, rottweiler będzie bardzo dobrym wyborem. Jednak pamiętaj, że taki pies potrzebuje odpowiedzialnego właściciela, które będzie wiedział jak ułożyć i wychować pupila. Pudel. Pudel to zwierzak o bardzo charakterystycznym wyglądzie.
Pielęgnacja pudla Pudel jest rasą, która wymaga pielęgnacji w dużym zakresie. Każdy właściciel pudla musi być zdecydowany na konsekwentną i regularną pracę w postaci częstego czesania i kąpania psa. Poprawnie wykonywane przez nas zabiegi rekompensuje nam piękny wygląd szaty i satysfakcja, że to właśnie MY SAMI przyczyniamy się do efektownego wyglądu naszego psa. Ta konsekwencja i regularność są bardzo ważne dlatego, iż w przypadku pudla nie możemy odłożyć czesania na następne dni, bowiem może już być za późno i psa trzeba będzie krótko ostrzyc. Nie możemy też liczyć tylko na psich fryzjerów. Czasem nie będzie nawet czasu, aby móc się umówić na wizytę, a pies będzie potrzebował natychmiastowej interwencji - bo właśnie wpadnie w rzepy lub zmoknie mu sierść, która trzeba będzie ratować natychmiast. Pudel, dzięki swej szacie jest psem, nie wydającym charakterystycznego psiego zapachu, ani nie gubiącym sierści. Rekompensuje nam to ewentualny problem większego nakładu naszej pracy w pielęgnację sierści. Tak więc bierzmy się do roboty... Jeśli mamy do czynienia z bardzo zaniedbanym psem, posiadającym na sobie drugą, jak gdyby "skórę" lub kołtunów jest naprawdę dużo, psa po prostu należy ściąć całego na krótko. Jest to zabieg higieniczny, mający na celu odrośnięcie zdrowego włosa. Próby rozczesywania takiego psa nie mają sensu, gdyż nawet użycie różnego rodzaju odżywek i tak nie będzie w stanie zapobiec mechanicznemu uszkodzeniu włosa. Lepiej jest zatem poczekać na nowy i w pełni zdrowy włos, niż ratować zniszczony, szczególnie, że włos im dłuższy, tym wolniej rośnie. U psów, u których szatę można jeszcze uratować należy ściąć nadmiar włosa, pozostawiając jedynie tyle, ile będzie nam konieczne na uformowanie żądanej fryzury. Pozostałość dokładnie rozczesujemy. To rozczesanie będzie miało zasadnicze znaczenie przy kąpieli, gdzie zastosowane szampony i odżywki oraz woda do ich wypłukania musza mieć swobodny dostęp do każdego włosa z osobna, co w zbitych kołtunach jest niemożliwe. Po wysuszeniu przycinamy nadmiar włosa, który nam się pojawił po rozczesaniu kołtunów lub miejsc, w którym włos był już zbity. CZESANIE Pudla musimy czesać często, jednakże nie codziennie. Na zabieg ten zawsze trzeba zarezerwować sobie nieco czasu i nie spieszyć się, bowiem trzeba to zrobić dokładnie. U większych ras pudla tj średniak czy duży możemy sobie dzielić pracę na parę dni, jeśli nie możemy poświęcić jednorazowo tyle czasu, ile jest konieczne do uczesania całego psa za jednym razem. Każde czesanie powoduje mniej lub więcej wyrywanie i uszkodzenie włosa stąd powinno ono być na tyle częste by sierść nie zdążyła się skudlić, ale na tyle rzadkie by uniknąć nadmiernego łamania i wyrywania włosa szczotką czy grzebieniem. W praktyce czesać pudla powinniśmy co kilka dni, a czynność tę uzależniamy i od wielu czynników: rodzaju szaty, długości włosa, wieku psa oraz pogody. Przy włosie krótkim nie ma najmniejszego problemu i czesanie nie wymaga specjalnych umiejętności i wiedzy. Nie należy czesać suchego włosa, gdyż wtedy powodujemy jego nadmierne łamanie się. Powinniśmy użyć specjalnych preparatów, a w najgorszym wypadku nawet zwilżmy wodą lub woda z odżywką do włosów ludzkich czy nawet oliwką dla dzieci, albo też czystymi kosmetykami, które potem w czasie kąpieli wymyjemy. Po tłustej oliwce nawet po dobrych detergentach sierść pozostanie tłustawa, ale nie należy się tym przejmować. To nawet dobrze, gdyż w ten sposób włos będzie zabezpieczony przed działaniem czynników zewnętrznych na parę dni. Należy dzielić włos na partie i szczotką rozczesywać każdą partię z osobna, poczynając od skóry. Dla sprawdzenia skuteczności czesania sprawdzamy określone miejsce grzebieniem i jeśli zęby grzebienia swobodnie przejdą to znaczy że możemy zająć się kolejną partią włosa i znów od samej skóry przeczesujemy i sprawdzamy partia po partii przechodząc w inne części ciała. ROZCZESYWANIE O sierść pudla należy dbać tak, by nie dopuścić do powstania kołtunów. Jeśli jednak nam się to zdarzy (szczególnie dotyczy to psów młodych podczas wymiany sierści ze szczenięcej na dojrzałą oraz głównie psów stanowiących własność początkujących właścicieli) nie popadajmy w panikę i nie łapmy za nożyczki w celu wycięcia kołtuna, tylko uzbrojeni w cierpliwość przystąpmy do pracy nad jego rozsupłaniem. Potrzebne są nam do tego celu przede wszystkim własne palce oraz, jako pomoc kosmetyki, a na końcu grzebień o długich, rzadkich, metalowych zębach i szczotka. W zależności od stanu kołtuna stopniujemy czynności począwszy od użycia grzebienia, początkowo jednym zębem grzebienia próbujemy delikatnie czesać powolutku wyciągając i rozdzielając włosek po włosku. Zwracamy uwagę, by ich nie wyrywać. Jeśli czujemy, że włos się rozczesze, ale sporo go wyrwiemy to nasączmy go odpowiednimi kosmetykami. Niekiedy sierść trzeba poddać działaniu tego typu środków przez jakiś czas np. kilkanaście minut, po czym palcami obu rąk próbujemy poluzować kołtun od skóry ku końcom, dzieląc zbitek na coraz cieńsze pasma. Gdy uda nam się porozdzielać kołtuna na węższe pasemka próbujemy jednym zębem grzebienia dzielić pasemka na jeszcze cieńsze i w końcu przeczesujemy grzebieniem ustawionym wszerz, a na końcu używamy szczotki. Niektórzy pożądane efekty uzyskują używając najpierw szczotek a na koniec wieńczą swój sukces przeczesaniem z użyciem grzebienia. Jeśli możemy sobie pozwolić na obcięcie włosa np. w połowie długości kołtuna, wtedy będzie nam łatwiej wykonać proces rozczesywania. W ostateczności można też użyć nożyczek ostro zakończonych i po włożeniu między skórę a kołtun jednego z ich ramion w środek pasma, które dalej się kołtuni prowadzimy owo ramię nożyczek w kierunku końcówek włosa rozcinając tym jednym ramieniem kołtun. Nie należy używać w tym celu drugiego z ramion nożyczek gdyż straty we włosie będą zbyt duże. Uciekając się do tego ostatniego sposobu z użyciem nożyczek należy liczyć się niestety z wycięciem dużej ilości włosów, ale zawsze coś zostanie. Wybór sposobu zależy od stanu szaty. Powyżej opisana zasada radzenia sobie z kołtunami przestanie być potrzebna w miarę nabierania doświadczenia przez nowicjusza w pielęgnacji pudlej szaty Każdy bowiem nabywa wprawy i ostatecznie wypracowuje swoje metody działania, które są najlepsze w jego mniemaniu a także i wykonaniu. KĄPIEL Przystępujemy do kąpieli. Psa umieszczamy w wannie lub brodziku, w którym znajduje się mata anty poślizgowa lub coś w tym rodzaju. Jeśli pies nie jest przyzwyczajony do kąpieli, należy go wcześniej stopniowo nauczyć przebywania w wannie, a także kontaktu z wodą (która wypływając z prysznica wydaje dźwięki) oraz do polewania ciała. Można to zrobić zachęcając psa do wchodzenia lub stawiając go na dnie, wtedy pies przyzwyczai się, że kąpiel nie jest rzeczą, której trzeba się bać. Nie należy na tym etapie pozwalać sobie na to, że pies sam zadecyduje kiedy ma wyjść z wanny. Jest to bardzo ważne, by nie robił tego ze względu na swoje i nasze bezpieczeństwo. Wyskakując nagle mógłby się poślizgnąć i przewrócić, a w przypadku większego psa, nas też mógłby niefortunnie potracić. Gdy mamy oswojonego już psa można sobie na wszelki wypadek przymocować jakąś smycz, która nam psa powstrzyma. Musi być ona wytrzymała w razie jakby chciał on wyskoczyć. Długość smyczy musi być dostosowana do każdego psa - na tyle długa, by pies stał swobodnie, ale na tyle krótka by nie mógł wyskoczyć. Uwaga !!! Dużych pudli nie przywiązywać do kranu !!! (są bowiem zbyt silne i mogą go uszkodzić lub nawet wyrwać ze ściany ). Puszczamy wodę na dno brodzika lub ścianę wanny i czekamy aż ustabilizuje się na letniej temperaturze. Ta czynność już oswaja nam psa z mokra wodą i jej temperaturą, bowiem miejscem zetknięcia psa z wodą są jego czułe opuszki łap. Potem słuchawkę prysznica, prawie przylegającą do ciała psa przesuwamy równocześnie mocząc go, począwszy od dołu tylnych łap ku górze, zad, ogon potem dół łap przednich w kierunku "do góry", tułów i na końcu głowa z uszami, w które wcześniej powinniśmy wcisnąć waciki, co zapobiega zalaniu uszu wodą. W przypadku, gdyby nam się jednak woda dostała do środka ucha, ratunkiem jest trzepanie głową przez psa i wtedy natychmiast należy mu na to pozwolić, Siła odśrodkowa, jaka będzie wytworzona w momencie silnego trzepania wyrzuci nam wodę z najgłębszej strefy kanału słuchowego. Namoczonego psa polewamy rozcieńczonym szamponem. Najczęściej szampony mają zbyt gęsta konsystencję, by mogły swobodnie dostać się w głąb tak bujnej i długiej sierści, jaka jest u pudli. Masujemy rękami z rozczapierzonymi palcami, jakbyśmy prali sweter lub wykonujemy palcami obszerne okrężne lub proste, wzdłuż i z powrotem ruchy masujące, imitując rozczesywanie sierści. Można to zrobić tylko wtedy, gdy jest wystarczająco dużo piany, która nada poślizg. Następnie obficie spłukujemy psa woda ze słuchawki prysznica, która cały czas przylega do ciała. Tu się nie spieszymy . Płukanie pudla wymaga czasu i wody. Najpierw płuczemy z grubsza, a następnie każdą partię ciała powoli i dokładnie zatrzymując się wszędzie na dłuższą chwilę. Jedną ręką prowadzimy strumień, a drugą ręką od spodu podnosimy włos, poddając go działaniu strumienia z prysznica, a następnie wyciskamy lub wygniatamy z góry na dół spienioną wodę. Czynność mycia szamponem należy powtórzyć. Pierwsze mycie dobrym detergentem oczyszcza nam psa z brudu i kosmetyków a drugie, zmywa nam pozostałości brudnej wody po pierwszym myciu. Na koniec wyciskamy sierść psa jak wełniany sweter i nakładamy odżywkę także rozcieńczoną wodą. Masujemy ruchami okrężnymi, prostymi, wgniatamy w sierść a potem spłukujemy. Zarówno przy myciu, płukaniu i nakładaniu odżywki szczególną uwagę zwracamy na miejsca mało dostępne (np. za uszami, pod pachami) i tam szczególnie dbamy o dokładność wykonania naszych zabiegów. Jeśli mamy wątpliwości czy pies jest dobrze spłukany (szczególnie jest to ważne po drugim myciu szamponem, by detergent nie został na psie (co spowodować może szarość z zaschniętego szamponu lub reakcje uczuleniowe) spłukujemy jeszcze raz. Przypominam, że słuchawka prysznica powinna dotykać psa, bowiem w ten sposób strużki z prysznica rozchylają nam pasma włosów i docierają aż do skóry, wypłukując wszelkie pozostałości. Puszczenie strumienia z prysznica nad psem ( powoduje, ze woda spływa po wierzchniej warstwie włosa nie wchodząc głębiej. Po zakończeniu zabiegów w brodziku, wannie zachęcamy psa, by się otrzepał sam, najlepiej kilkakrotnie (tu znowu siła odśrodkowa pozbawi go nadmiaru wody z sierści). Psa zawijamy w chłonny szlafrok lub ręcznik najlepiej z dobrego gatunkowo frotte i zostawiamy go na 10 -20 minut. Chodzi o to by odsączyć nadmiar wody. W międzyczasie możemy psa rozwinąć ze szlafroka i spryskać mieszanką odżywki z oliwką i zawinąć ponownie. Po tym czasie, który jest uzależniony od gatunku włosa i długości sierści, psa stawiamy na stole i całego rozczesujemy a następnie suszymy. SUSZENIE Do wysuszenia pudla używamy suszarki. Suszarka taka powinna mieć dużą moc, siłę podmuchu, regulowaną temperaturę powietrza oraz termostat, który zapobiegnie przegrzaniu się i zniszczeniu suszarki. Ogólną zasadą jest suszenie, mające na celu wyprostowanie włosa, bo tylko wyprostowany włos można w miarę równo przyciąć w trakcie późniejszego strzyżenia. Kędzierzawy włos pudla trzeba więc jakoś wyprostować i stąd tak ważne jest suszenie pod suszarką w trakcie którego rozczesujemy włos na przemian szczotką lub grzebieniem. Robimy to partiami dzieląc włos na pasma i od samej skóry kierując strumień powietrza niemalże wzdłuż włosa ku ich końcom tak, aby strumień suszarki go delikatnie rozwiewał a nie kołtunił. Trzeba pamiętać by włos wysechł dokładnie ponieważ minimalna wilgoć skręci go nam z powrotem. Zwracamy uwagę na miejsca trudno dostępne np. za uszami. Przy fryzurach "długich" ( puppy clip, continental clip czy saddle clip) możemy pomagać sobie spinając partie mokrego włosa klamerkami, tak jak robią to fryzjerzy dla ludzi. Prawidłowo wykapany i wysuszony włos jest podstawą udanej fryzury. FRYZURY FCI ( Międzynarodowa Federacja Kynologiczna ) dopuszcza ocenę pudla , w określonych fryzurach wystawowych. Ma to na celu nie tyle, ostrzyżenie psa jak najwymyślniej się uda, lecz fryzura ma pokazać obfitość owłosienia i strukturę szaty. Na przestrzeni wieków podstawowe fryzury ulegały wielu modyfikacjom wynikającym ze zmian wzorca samego pudla, jak tez i mody, a także coraz większych umiejętności psich fryzjerów. Tak wiec podstawowymi czterema fryzurami są lion clip , modern clip , puppy clip, saddle clip. Cechą wspólną wszystkich tych 4 fryzur jest to, że wystrzyga się bardzo krótko maszynką pysk, policzki i podgardle, palce, nasadę ogona wraz z odbytem i brzuch. 1 ) Lion clip ( lew ) Charakterystyczny w tej fryzurze jest wielki kontrast pomiędzy obficie owłosionym przodem i głową psa, a wygolonym do "zera" tyłem. Włos od ok. pasa w kierunku głowy jest coraz dłuższy, a na głowie uformowany jest kask Dawniej tez pozostawiano na pysku brodę i wąsy, których teraz nie zostawia się, a ma to związek ze zmiana wzorca jeśli chodzi o czaszkę pudla. Owłosiony jest także ogon, na którym formuje się owalny lub okrągły pompon, takie same pompony otaczają stawy skokowe i nadgarstki. Na uszach zapuszczamy długi włos. Opisana powyżej fryzura uległa wielu modyfikacjom i w tej chwili praktycznie nie pojawia się na wystawach. Powszechnie natomiast wystawiane są pudle w odmianach lwa jako tzw. continental clip, różniący się od klasycznego lwa tym, ze dochodzą tu dodatkowo dwa pompony na wysokości guzów biodrowych ( u prawidłowo zbudowanego pudla centrum takiego pompona, patrząc z profilu wyznaczone jest na skrzyżowaniu linii pionowej, poprowadzonej przez guz biodrowy i linii poziomej przeprowadzonej w połowie odległości pomiędzy linią grzbietu tuż przy nasadzie ogona i guzem kulszowym). Nie ma w tej fryzurze kasku, a zamiast niego upina się włosy nad oczami na różne sposoby - inne przy lakierowaniu i inne przy włosach bez lakieru. Głowy dzisiejszych pudli są zupełnie inne niż przed 20-30 laty stąd zmiana z kasku na upinanie gumeczkami, co uwydatnia smukłość dzisiejszych pudlich czaszek. Fryzura ta cieszy się ogromna popularnością wśród wystawców, gdyż odzwierciedla ona temperament i istotę charakteru pudla a poza tym jest chyba najłatwiejszą i najmniej pracochłonna fryzurą wystawową pudla. 2) Modern clip ( federał ) Jest to bardzo wdzięczna i wygodna w życiu codziennym fryzura odzwierciedlająca budowę pudla jako typowego psa. Bardzo naturalne kształty tego typu strzyżenia harmonizują także z temperamentem i elegancją pudla. Najprościej można by ująć ją tak: tułów psa ostrzyżony na krótko, ale długość się waha w różnych partiach tułowia od ok. 0,5 cm do nawet 10 cm ( oczywiście bierzemy też pod uwagę wahania związane z wielkością psa - te mniejsze długości dotyczą częściej pudli toy i miniaturowych, a te większe tyczą się pudli dużych ). Włos dłuższy formujemy na kształt spodni na kończynach przednich i tylnych, na głowie, jako kask oraz na uszach i ogonie tworząc pompon. Federał wymaga dużej pracy w czasie strzyżenia natomiast jest niewymagający na co dzień. Generalnie mimo, że fryzura ta nie wydaje się skomplikowana to jednak należy pamiętać, że tu jakby rzeźbimy psa od nowa. Nie licząc partii ciała standardowo wystrzyżonych na krótko maszynką najkrótszy włos ma być obecny na zadzie i stąd coraz dłuższy rozchodzi się na tylne nogi tworząc spodnie. Takie spodnie mają być utworzone także na przednich nogach stopniowo jako coraz krótsze przechodząc w okolice kłębu i talii. Na głowie wykonujemy obfity kask, który z owłosionymi uszami musi jednak wielkością współgrać ze spodniami i pomponem na ogonie. Bardzo podobna do federała jest bardzo piękna fryzura scandinavian terrier clip, w której wystawiać możemy naszych psich weteranów. Od fedarała różni się ona dwoma szczegółami, które uniemożliwiają nam wystawienie poza klasą weteranów. Są to całkiem zgolone uszy i ogon lub pozostawienie na tych częściach włosa krótkiego. 3) Puppy clip ( fryzura szczenięca ) Pomimo, że w nazwie fryzury jest zasugerowany wiek psa, to jednak psy w tej fryzurze chodzą po wystawach nawet w klasie weteranów. Na pewno jest to najtrafniejsza forma przygotowania szaty młodego pudelka, który w trakcie rozwoju może mieć różne dysproporcje, a ta fryzurka pomaga nam zakamuflować najwięcej wad. Jest ona niezwykle efektowna, ale także wymaga dużo pracy i to zarówno przy jej formowaniu jak i na co dzień przy jej utrzymaniu. Po prostu pies generalnie jest cały obficie owłosiony. Włos od ok. pasa w kierunku głowowy jest coraz dłuższy, na głowie włos spinamy gumkami w różny sposób tj. przy lion clip lub czasami, gdy np. nie mamy wystarczająco długich włosów nad oczami formujemy kask. Grzbiet od ok. pasa w kierunku nasady ogona jest zestrzyżony na ok. 1 cm u pudli toy lub miniaturowych, a do ok. 3 cm u dużych. Wszystkie cztery kończyny są obficie zarośnięte. Owłosiony jest także ogon, na którym formuje się owalny lub okrągły pompon. Odmianą puppy clipa u dojrzałych egzemplarzy jest tzw. scandinavian clip ( fryzura skandynawska) 4) Saddle clip ( siodełkowa fryzura lub angielska ) Fryzura wyszukana, pracochłonna, wymagająca stałych poprawek dzięki największej ilości okrągłych bądź owalnych pomponów, z których każdy musi być proporcjonalnie i na okrągło regularnie przystrzygany. W zasadzie jest to nic innego jak continental clip z ta różnicą że tylna partia ciała jest inaczej strzyżona. Patrząc z profilu tylna noga psa posiada trzy pompony: jeden otacza całe udo i sięga do kolana, drugi od kolana do nieco ponad staw skokowy i trzeci pompon tj. przy lwie czy kontynentalu. Można by nazywać ta fryzurę , "fryzurą na 7 pomponów" bo patrząc na pudla w saddle clipie z boku widzimy ich właśnie 7: 1 -pompon głowy 2 -pompon tułowia 3 -pompon kończyny przedniej 4, 5, 6 -pompony kończyny tylnej 7 -pompon ogona Poza wymienionymi wyżej fryzurami wystawowymi mamy cała gamę różnych fryzurek ozdobnych i wygodnych, dla psów uczulonych na maszynkę lub przygotowanych na wyjazdy urlopowe nad wodę np. karakuł , wakacyjna oraz wiele innych w zależności od fantazji strzygącego i właściciela. I ta ostatnia cecha jest niewątpliwą zaleta naszego psiaka, którego wygląd możemy zmieniać w zależności od różnych sytuacji, a nawet jak nam się jedna fryzura nie spodoba to w niedługim czasie możemy ja zmienić, bo pudel odrasta bardzo szybko. źródło: Klub Pudla w Polsce
Jest to pies o przyjacielskim usposobieniu oraz wyjątkowej inteligencji. Występuje w wielu konfiguracjach umaszczenia i podobnie jak maltańczyk i pudel - nie posiada podszerstka. Informacje o maltipoo możecie znaleść na takich grupach jak ta należąca do hodowli ROYAL MALTIPOO
Doxiepoo zwany także Doodle, Doxiedoodle, Jamnik lub Jamnik Jamnik jest skrzyżowaniem jamnika i pudla. Jest średniej wielkości rasą krzyżową o długości życia od 10 do 15 lat. Często bierze udział w konkurencyjnym posłuszeństwie i zwinności i jest szczególnie popularną rasą mieszaną w południowych stanach Ameryki., umiarkowane td> dotyk Oto przegląd Doksiepoo średnia wysokość Mała do średniej średnia waga 5 – 30 funtów Typ sierści Krótki do długiego, prosty do kręconego, szorstki i szorstki hipoalergiczny?, jeśli płaszcz jest podobny do podle potrzeby pielęgnacyjne umiarkowane szczotkowanie codzienne szczotkowanie będzie potrzebne do usunięcia maty może być wysoki tolerancyjny na samotność? niska do umiarkowanej szczekanie umiarkowana do wysokiej tolerancja na ciepło umiarkowana do dobrej umiarkowana dobra rodzina zwierząt domowych?, Bardzo dobry dobry z dziećmi? umiarkowane dobrze radzisz sobie z innymi psami? umiarkowane, trzeba wprowadzać powoli i socjalizacji od najmłodszych lat dobrze z innymi zwierzętami? umiarkowani, jak wyżej, mogą ścigać ich jako zdobycz Wędrowiec czy Wędrowiec? Umiarkowany do wysokiego a Good Apartment Dweller? doskonały dobry zwierzak dla nowego właściciela?,E jego jedzenie i śledzenie smakołyków główne problemy zdrowotne problemy z kręgosłupem, padaczka, wzdęcia, cukrzyca, głuchota, Choroba Addisona inne problemy zdrowotne problemy z oczami, dysplazja stawu biodrowego, zwichnięcie rzepki, problemy ze skórą żywotność 10 – 15 lat średnia cena nowego szczeniaka 250 USD – 800 USD 460 USD – 600 USD średni roczny koszt leczenia niemedycznego 675 USD-800 USD tolerancja na zimno średni roczny koszt leczenia skąd się bierze doxiepoo?, Doxiepoo jest zwykle mieszanką pudla i jamnika, ale czasami może być również szczeniakiem dwóch doxiepoo hodowanych razem. Jest to mieszana rasa lub projektant pies z ogromną zmienność w wyglądzie i temperamencie, więc może być trudne do przewidzenia. Założeniem jest, że hodowcy starają się uzyskać najlepsze z dwóch lub więcej ras, ale genetyka nie zawsze spełniają więc upewnij się, że spełniają psa przed zakupem. Nawet w jednym miocie można dostać psa, który wygląda bardziej jak jamnik i jeden wszystkie kręcone jak Pudel., Pudel Pudel, którego dziś widzimy, wydaje się, że urodził się do życia w luksusie, ale w rzeczywistości został wyhodowany jako pies pracujący. Pudel pochodzi od niemieckiego słowa pudel lub pudel, co oznacza pluskanie się w wodzie. Pudle były retrievery wody, poszli do wody, aby odzyskać ptactwo wodne, takie jak kaczki dla ich właściciela, który właśnie zastrzelił je. Rzeczywiście Pudel nie jest pierwotnie Francuski, jak większość myśli, ale niemiecki. Jednak przybył do Francji i to właśnie tam wiele hodowli zaczęło tworzyć pudla, którego znamy dzisiaj., Wszystkie trzy rozmiary miały tam cel, Francuzi nadal używali standardów jako retrieverów wody, miniatury do wąchania trufli, a pudle-zabawki były uwielbiane przez Francuską arystokrację i noszone jako towarzysze. dziś nadal ma godne spojrzenie na niego i może być ostrożny wobec obcych, ale gdy się rozgrzeje, jest zaskakująco zabawny i złośliwy. Jest bardzo sprytnym psem i jest jednym z łatwiejszych do wytrenowania, ponieważ zawsze tak chętnie cię zadowoli. Jest wspaniałym psem rodzinnym i nie lubi być zostawiany sam na dłuższy czas. Jest lojalny, kochający i zabawny., Jamnik Ten pies też został wyhodowany w Niemczech, ale ten był do polowań. Podczas gdy jego imię oznacza łowca borsuków, w rzeczywistości polował na inne zwierzęta, w tym na lisa i dzika. Można zobaczyć, jak mówi się o nich już w XV wieku. Były różnej wielkości jamniki do różnych celów łowieckich. W XVIII i XIX wieku zostały one udoskonalone i były w stanie polować nad i pod ziemią. W Wielkiej Brytanii były one hodowane bardziej, aby być towarzyszami też i stały się popularne w Europie na dworach królewskich., Przybył do Ameryki w 1885 roku i stał się tam popularny przed I wojną światową. ze względu na ich związek z Niemcami w czasie i po wojnie ich popularność spadła jednak. W 1950 roku powrócili jednak ponownie. dziś w Anglii i Ameryce są uważane za towarzyszy, ale w innych częściach Europy są nadal używane jako psy myśliwskie. Jest sprytny, odważny, czasem pochopny, energiczny, a czasem uparty. Uwielbiają się przytulać i mogą być bardzo zabawne. Jego osobowość może się różnić od łagodnego i spokojnego, aż po awanturników!, Temperament Doxiepoo to sprytny pies czasem psotny i bardzo czuły. Dobrze się dostosowuje, a wybryki albo sprawią, że będziesz się śmiał, albo się wkurzysz! Kiedy nie bawi cię on jest zwykle przyjazny pies, Wielki zwierzak rodzinny, towarzyski i łatwy w prowadzeniu. Dobrze dogaduje się ze wszystkimi, ale czasami potrafi być uparty i lubi kopać. jak wygląda Doxiepoo jak już wspomniałem istnieje wiele odmian Doxiepoo w tym, jak może wyglądać. Zwykle jest mały, czasami ma długie ciało jak jamnik, ale czasami nie., Czasami dostaje płaszcz jak Pudel 's czasami jest jak jamnik' S. jego średnia waga wynosi 5 do 30 funtów i może być zabawka wielkości do średniej wielkości psa. Jego płaszcz może być krótki lub długi, prosto do kręconych i kolory obejmują czerwony, czarny, brązowy, biały i tan. Ma krótkie nogi i okrągłą głowę z krótkim pyskiem. Jego uszy zwisają, a oczy są zwykle Czarne i jasne. potrzeby treningowe i wysiłkowe ile ćwiczeń potrzebuje Doxiepoo? on jako umiarkowane wymagania wysiłkowe, ponieważ jest mały., Zabierz go na spacer każdego dnia lub wycieczkę do parku dla psów. Pamiętaj, aby dodać trochę czasu gry z nim albo w stoczni, jeśli masz, lub w domu. Ćwiczenie dla tego psa jest ważne, ponieważ kocha swoje jedzenie, urodzi smakołyki z Ciebie, a następnie może łatwo przybrać na wadze, jeśli nie jest również w ruchu. czy szkolenie będzie łatwe? To jest trudne, bo tak bardzo różnią się temperamentem. Jeśli jest bardziej jak Pudel, będzie dość łatwy do wytrenowania, ponieważ są chętni do zadowolenia i będą słuchać., Jamniki z drugiej strony, choć nadal sprytny rozpraszają się tak łatwo i mają upartą passę czasami, co oznacza, że podczas treningu może natknąć się na pewne przeszkody od czasu do czasu. Socjalizacja i szkolenie są jednak bardzo ważne, aby uzyskać dobrze zaokrąglony pies, więc po prostu pamiętaj, aby pozostać cierpliwym, być stanowczym, ale być pozytywnym. I wykorzystaj ich miłość do smakołyków przeciwko nim! życie z Doxiepoo czy ma wysokie potrzeby pielęgnacyjne? kolejna bardzo zróżnicowana odpowiedź w zależności od płaszcza., Ma umiarkowane potrzeby pielęgnacyjne, jeśli bardziej przypomina pudla, potrzebuje codziennego szczotkowania, aby usunąć zanieczyszczenia i może potrzebować profesjonalnego groomera, aby od czasu do czasu przyciąć. Może również potrzebować przycinania przez jednego, jeśli jest długowłosy. Jeśli jak pudel może mniej rzucać, jeśli jak jamnik będzie umiarkowanym miotaczem. Daj mu kąpiel tylko wtedy, gdy czujesz, że jest to potrzebne, aby zachować zdrowe naturalne oleje w jego płaszczu. zęby należy myć regularnie, najlepiej codziennie, ale przynajmniej 2-3 razy w tygodniu. Jego uszy będą musiały sprawdzanie i czyszczenie raz w tygodniu zbyt uniknąć infekcji ucha., Kiedy jest u groomerów robiąc płaszcz, możesz poprosić ich, aby również obcięli mu paznokcie, niektórzy właściciele psów nie zdają sobie sprawy, że w dolnej części są żywe naczynia krwionośne, więc zbyt niskie cięcie nie jest dobre. jaki on jest z dziećmi i innymi zwierzętami? on nie jest naturalny z dziećmi, zwierzętami domowymi lub innymi psami. Socjalizacja wcześnie z nim jest ważna, aby w tym pomóc. Jest umiarkowanie dobry do dobrego z dziećmi, choć starsze są lepsze. Nie jest tak akceptowalny dla innych psów i może trzeba go powoli wprowadzać., Inne zwierzęta, takie jak koty, chyba że dorastał z nimi, może zobaczyć jako zdobycz i spróbować je polować! Informacje ogólne jest psem przystosowanym do życia, więc może mieszkać w mieszkaniu bez podwórka, o ile codziennie wychodzi na spacer. Może być terytorialny, a Goście muszą być mu przedstawieni, aby przyzwyczaił się do nich. Jest Barkerem, trening może bardzo pomóc w tym problemie, ale nie powstrzyma go całkowicie. Jeśli zostawisz go samego na długi czas, prawdopodobnie będzie szczekał dużo i denerwować sąsiadów, których masz., Jest dobry w umiarkowanym klimacie, ale nie w ekstremalnych temperaturach. Powinien być karmiony 1 do 2 filiżanek suchej karmy dobrej jakości każdego dnia, podzielonej na dwa posiłki. problemy zdrowotne mimo, że jest zdrowym psem, faktem jest, że zarówno pudle, jak i jamniki mają wiele problemów genetycznych, które może odziedziczyć Doxiepoo. Należą do nich problemy z kręgosłupem, epilepsja, wzdęcia, głuchota, cukrzyca, Addisons, problemy z oczami, zwichnięcie rzepki, dysplazja stawu biodrowego i problemy skórne., koszty związane z posiadaniem Doxiepoo same szczenięta nie są najdroższymi rasami projektantów, ale istnieje zakres w zależności od tego, jak renomowany jest hodowca, czy zostały już wykonane badania medyczne, popularność i miejsce, w którym się znajdujesz. Możesz zapłacić coś między $250 a $800. Będzie potrzebował kołnierz i smycz, skrzynię, torbę transportową i inne podstawowe rzeczy, które będą kosztować około $200 – $250. Będzie potrzebował badań medycznych i procedur wykonanych, jeśli nie były one jeszcze takie jak wprowadzenie mikroprocesora, sterylizacja, badania krwi w celu sprawdzenia jego zdrowia., To będzie około $270 – $350. Roczne koszty leczenia takich rzeczy jak szczepienia, kleszcze i zapobieganie pchłom, ogólne kontrole ups i ubezpieczenie zwierząt domowych będzie kosztować około $460 – $600. Roczne koszty niemedyczne, takie jak Licencja, pielęgnacja długich włosów, jedzenie, Zabawki, szkolenia wynoszą około $675 – $800. imiona szukasz imienia dla szczeniaka? Pozwól wybrać jeden z naszej listy! jest to piękny pies dla właściwych ludzi, jeśli jesteś gotowy go trenować, ponieważ szczekanie i niegrzeczność mogą wymknąć się spod kontroli!, Dobrze zaokrąglony Doxiepoo będzie świetnym towarzyszem, niezależnie od tego, czy mieszkasz w mieszkaniu, czy w domu, i choć nie jest najłatwiejszym psem na świecie do opieki, będzie wart miłości i czasu spędzonego na nim.
jak wygląda pies pudel
Sierść Twojego pudla będzie rosła na zawsze. Pudel, który nigdy nie jest pielęgnowany, może wyglądać jak ten pies. ( Nie jest pudlem, ale podobną rasą) Pudel może również skończyć z płaszczem ze sznurka, który jest całkiem fajny, jak dredy, ale musisz nad tym popracować. Nie stanie się to naturalnie. .
Według klasyfikacji pudle zaliczane są do psów użytkowych i do towarzystwa. Dawniej pudle wykorzystywane były do polowań przede wszystkim na ptactwo wodne. Obecnie pełnią całkowicie odmienną funkcję – reprezentacyjną. Psy pudle stanowią rasę, która jest wyjątkowo pomocna we wszelkiego rodzaju terapiach, dlatego też znakomicie nadają się do pracy z niepełnosprawnymi i ciężko chorymi ludźmi. Charakteryzują się przede wszystkim ogromnym posłuszeństwem oraz tym, iż źle znoszą nieobecność domowników. Pies pudel to niezwykle lubiąca i ceniąca sobie towarzystwo ludzi rasa. Ten wyjątkowo uczuciowy i zawsze skory do zabawy pies jest nie tylko inteligentny, ale także stosunkowo łatwo przychodzi mu dostosowywanie się do rozmaitych warunków i różnych trybów życia. Psy pudle bardzo przywiązują się szybko do swojego właściciela i ufają mu w sposób bezgraniczny. Wymagają ciągłego okazywania sympati, sporej uwagi, czego dowodem jest fakt, iż stale domagają się pieszczot. Pudle posiadają sierść gęsta i kędzierzawą, która wymaga intensywnej opieki. Niezbędne jest szczotkowanie jej co najmniej raz w tygodniu, natomiast kąpiele wymagan są raz na miesiąc. Utrzymanie szaty pudli jest jednak mało kłopotliwe. Co niezwykle istotne, pies danej rasy nie linieje. Jeśli chodzi o umaszczenie psa pudla, istnieją trzy pierwotne i naturalne jego kolory: są nimi biały, czarny oraz brązowy. Dopiero później dodano do nich kolor srebrny, a następnie doszedł także kolor morelowy. Należy wspomnieć, iż kolory te muszą być jednolite, bez żadnych łat czy też plam. Psy pudle to rasa, która wyjątkowo obrze znosi upływ czasu. Typową cechą dla psów tej rasy jest to, iż często przekracza ona nawet 15 rok życia. Psy pudle nie bywają zbyt często u lekarza, jednak często pojawia się u nich zapalenie dziąseł ze względu na skład ich śliny. Szczególnie wymagają zatem dbania o higienę jamy ustnej, w celu uniknięcia uporczywego osadzania się kamienia nazębnego i przykrego zapachu z pyska.
Րէмя коηоፁиδ ωБруруχω н
Խрα дорожайо муТуцувеχ ωጨу ո
Ы виኻиተև лεժаπуγиτΓի քωጁ ψուф
Аզиτа շሤ թሌցիшаሓаβуጏ сло о
Юρθፖε ሖυռецуΥλукሮ ւ
Pies pudel ma małą głowę. Kufa zajmuje 9/10 czaszki, niezależnie od typu. Kolor nosa zmienia się w zależności od umaszczenia zwierzęcia: czarny na czarnym, biały i szary - brązowy na czerwonym - zabarwiony na brzoskwiniowy lub morelowy (może się zmieniać od czarnego do ciemnobrązowego).
Pudel Pudel historia rasyPudel opis rasySzataPudel charakterPudel pielęgnacjaSierśćUszyZębyOczyStrzyżenie pudlaPudel karmieniePudel chorobyChoroba von WillebrandaZaćma u pudliCukrzycaChoroba CushingaChoroba Legg Calve – Perthes’aPadaczka idiopatycznaZwichnięcie rzepki u pudli miniaturowych i toyImmunologiczne choroby krwi: IMHA – anemia autohemolityczna, małopłytkowość tła immunologicznegoPRA postępujący zanik siatkówkiPozostałe często występujące choroby pudliRzadziej spotykane choroby u pudlaCzy warto zdecydować się na pudla? Pudel historia rasy Pudel – CANICHE (franc. od cane samca kaczki), POODLE. Te inteligentne, przyjazne i wesołe psy początkowo użytkowane były jako psy myśliwskie, do polowań na ptactwo wodne, oraz jako poszukiwacze trufli. Z czasem ich użytkowość zmieniła się na psy do towarzystwa. Ci psi arystokraci gościli na dworach w Europy. Doceniono ich inteligencję i szybkość uczenia się, toteż często pudle były psami cyrkowymi. Posiadaczami pudli byli np. Beethoven, Zygmunt Stary. Rasa jest wciąż mało popularna w Polsce; najprawdopodobniej pierwsze hodowle pochodzą z Francji, ale istnieją sprzeczne doniesienia, że ojczyzną pudli mogą być też Niemcy czy Hiszpania. Pudle należą do IX grupy FCI (psy ozdobne i psy do towarzystwa), sekcja 2 (pudle). Pudel opis rasy Wśród pudli wyróżniamy 4 wielkości Pudel toy. Wysokość i waga pudli Pudel duży45 – 60 cm waga 18 – 22 kgPudel średni35 – 45 cm waga 10 – 14 kgPudel miniaturowy28 – 35 cm waga 4 – 7 kgPudel toy24 – 28 cm w kłębie, waga 3 – 4 kgWielkości pudli Pudel toy Bez względu na wielkość, zarówno pudel duży jak i pudel miniaturowy powinny mieć takie same proporcje, nie mogą mieć cech skarłowacenia, czyli np. zmian proporcji głowy w stosunku do tułowia. Pudle mają bardzo długą kufę, która powinna mieć 9/10 długości czaszki. GłowaProporcjonalna do tułowia, nie może być zbyt masywna ani zbyt delikatna, dobrze zaznaczony guz potyliczny, u miniaturowych i toy może być lekko nosaIdealnie opadające wzdłuż policzków, zaokrąglone na końcu, pokryte falista lekko łukowata poniżej lędźwie mocne i umięśnione, zaokrąglony piersiowaOwalna na przekroju, wysokie i lekko wystające przednieProste i równolegle, dobrze tylneRównolegle z bardzo dobrze widocznym osadzony, często strzyżony w charakterystyczny opis rasy Pudel opis rasy Szata Pies ten ma włos o wełnistej strukturze, bardzo gęsty, podszerstek zdecydowanie dłuższy niż włos okrywowy, może być w 2 typach: lokowaty,sznurowaty – tworzący charakterystyczne sznury o długości minimum 20 cm. Maści uznane przez FCI: czarna,biała,brązowa (ciemna),srebrna,płowa (od jasnopłowej do czerwonopłowej). W Stanach Zjednoczonych dopuszczalne również inne maści. Jak wygląda pudel standard red możesz zobaczyć na poniższym filmie Red standard poodle puppies having fun playing Pudle to towarzyskie psy, mają przyjazny charakter i są się zaciętością, czasem potrafią być to psy dostojne i eleganckie, dlatego też były ulubieńcami dworzan w szybko się uczą, są podatne na wszelkiego typu szkolenia. Pudel charakter Pudel pielęgnacja Pielęgnacja pudli może być całkiem sporym wyzwaniem. Pielęgnacja pudla Sierść Pudle należy w miarę regularnie strzyc i czesać ponieważ mają skłonność do powstawania kołtunów, zwłaszcza podczas zmiany okrywy włosowej ze szczenięcej na dorosłą. Pudle nie linieją. Kąpiele, najlepiej nie częściej niż raz w miesiącu, oczywiście w szamponach przeznaczonych dla psów, należy unikać szamponów wybielających. Można stosować psie odżywki aby włos się nie kołtunił i miał pożądany lokowany wygląd. Włos powinien być wyczesywany co kilka dni, nie należy czesać suchego włosa, przed wyczesaniem można go lekko zwilżyć wodą, bądź używać do tego specjalnych psich preparatów nawilżających. Uszy Uszy należy kontrolować pod względem czystości, ale niewskazane jest zbyt częste czyszczenie uszu – zdrowe ucho czyścimy raz na tydzień i tylko zewnętrzna małżowinę uszną. Nadmierna dbałość o higienę okolic uszu może zaburzyć naturalna florę bakteryjna ucha i spowodować zapalenie. Do czyszczenia używamy tylko preparatów specjalnie do tego przeznaczonych. W przypadku zapalenia uszu, czy bólu ucha niezbędny jest kontakt z lekarzem weterynarii. Zęby Należy dbać o zęby u psów tej rasy – zwłaszcza u pudli miniaturowych i pudelków toy, ponieważ rasa ta ma tendencje do zapaleń dziąseł, warto psa od szczeniaka przyzwyczajać do mycia zębów i dbania o higienę jamy ustnej. Psy tej rasy, a zwłaszcza pudel miniaturowy i pudel toy mają większe tendencję do odkładania się kamienia nazębnego. Oczy Pies pudel – przebarwiona sierść Należy dbać o okolice oczu, u białych pudli mogą pojawiać się przebarwienia w tej okolicy, należy przemywając zwilżonym wacikiem oczy od zewnętrznego kącika do przyśrodka. Strzyżenie pudla Strzyżenie pudla Pudle przygotowywane do wystawy powinny mieć specjalne wystawowe fryzury, których szczegółowy opis jest w wytycznych wzorca rasy. Podstawą fryzury jest strzyżenie określonych miejsc i ukształtowanie pozostałego włosa w jakże charakterystyczny dla pudli wygląd. Początkowo kiedy jeszcze pudle użytkowane były jako psy myśliwskie na ptactwo wodne, strzyżenie miało za zadanie ochronę poszczególnych części ciała np. włos był pozostawiany w okolicy nerek aby chronić je przed przemarznięciem, a pompon na ogonie służył temu, aby pies był widoczny podczas nurkowania. Pudel karmienie Pudel karmienie U pudli dużych warto pokarm podawać w mniejszych porcjach 2 razy dziennie nigdy przed aktywnością fizyczną, aby wykluczyć skręt żołądka, który choć rzadko, może się u tej rasy psów zdarzyć. Zarówno pudel miniaturowy, jak i pudel toy to rasa, która może być wybredna jeżeli chodzi o karmę dla psa. Warto suplementować witaminy dla psów i nienasycone kwasy tłuszczowe celem wzmocnienia i poprawy jakości okrywy włosowej, warto stosować preparaty ochraniające chrząstkę stawową, zwłaszcza u pudli dużych. Ilość pokarmu należy dostosować do wielkości psa. Karmiąc karmami bytowymi powinniśmy sugerować się tabelami żywieniowymi, które są na odwrocie każdej karmy, a wybierając żywienie analizować skład karm. Pudel choroby Pudel choroby Choroba von Willebranda Jest to zaburzenie krzepliwości krwi na skutek niedoboru jednego z czynników krzepniecie krwi – czynnika von Willebranda. Jest to zaburzenie dziedziczne. Objawia się wzmożonym krwawieniem podczas zabiegów operacyjnych, iniekcji czy wymiany zębów, a także w zaawansowanych przypadkach krwawieniami do przewodu pokarmowego a w konsekwencji tego – anemią, która często wymaga zabiegu przetaczania krwi. Wydłużony jest czas krwawienia, prawidłowy jest natomiast czas protrombinowy. Diagnostyka polega na oznaczeniu poziomu czynnika von Willebranda. Zaćma u pudli Zaćma, czyli zmętnienie soczewki oka psa. Choroba może mieć podłoże genetyczne, ale także może mieć tło żywieniowe, czy metaboliczne, np. w przebiegu cukrzycy. Leczenie może polegać na usunięciu soczewki, ale takie leczenie może być zastosowane przy zaćmie dojrzalej, można również podawać krople opóźniające rozwój zaćmy, niestety ich skuteczność jest dyskusyjna. Cukrzyca Jest to zaburzenie metaboliczne polegające na niedoborze produkcji insuliny przez trzustkę. Cukrzyca występuje głównie u psów w średnim i podeszłym wieku. Może być powikłaniem ostrego zapalenia trzustki. Przebiega z objawami: wzmożonego pragnienia,wzmożonego oddawania moczu,początkowo ze wzmożonym apetytem przy postępującym chudnięciu zwierzęcia. W zaawansowanych przypadkach apetyt ulega obniżeniu. Leczenie polega na stosowaniu insuliny, dużą rolę odgrywa również specjalna dieta. Nieleczona cukrzyca może prowadzić do zagrażającej życiu – cukrzycowej kwasicy ketonowej. Choroba Cushinga Choroba Cushinga, czyli nadczynność kory nadnerczy. Jest to choroba spowodowana przewlekłym podwyższeniem kortyzolu we krwi. Może mieć 2 postaci: przysadkową – gdzie przysadka mózgowa produkuje zbyt duża ilość hormonu stymulującego nadnercza do produkcji kortyzolu,nadnerczową – gdzie same nadnercza produkują jego nadmiar. Objawia się przede wszystkim: zwiększonym pragnieniem,zwiększonym oddawaniem moczu,zmianami skórnymi – wyłysieniem, zaskórnikami,czasem wapnicą skóry,otyłością,powstaniem tzw. „żabiego” brzucha,zanikiem tkanki mięśniowej na korzyść tkanki tłuszczowej. Często wtórnie może występować niedoczynność tarczycy i cukrzyca. Chorobę tą rozpoznaje się na podstawie badań krwi i specjalnych testów (stymulacji acth, bądź hamowania deksametazonem). Leczenie może być farmakologiczne (podawanie mitotanu) lub chirurgiczne (usuniecie nadnercza w przypadku guza nadnercza). Choroba Legg Calve – Perthes’a Choroba Legg Calve – Perthes’a, czyli aseptyczna martwica główki kości udowej. Objawia się kulawizna jedno lub obustronna. Szczególnie predysponowane są psy rasy pudel miniaturowy i pudel toy. Padaczka idiopatyczna Padaczka ujawnia się między 1 a 5 rokiem życia psa. Objawia się drgawkami o różnego stopnia nasileniu. Leczenie konieczne jest w przypadku częstych napadów. Zwichnięcie rzepki u pudli miniaturowych i toy Jest to przemieszczanie rzepki do przyśrodka lub bocznie do krawędzi bloczka kości udowej. Pudel miniaturowi i pudel toy są predysponowane do tej choroby. Choroba może przebiegać bezobjawowo lub z kulawizna rożnego nasilenia. Leczeniem z wyboru jest leczenie chirurgiczne. Immunologiczne choroby krwi: IMHA – anemia autohemolityczna, małopłytkowość tła immunologicznego Obie choroby są chorobami układu immunologicznego Polegają na produkcji przez organizm przeciwciał skierowanych przeciwko czerwonym krwinkom (przy IMHA), bądź płytkom krwi (małopłytkowość tła immunologicznego). Przeciwciała te powodują ze organizm sam „zwalcza” swoje własne krwinki. Konsekwencja tego jest anemia, często bardzo ostra zagrażająca życiu. Leczenie polega na stosowaniu leków immunosupresyjnych czyli takich, które wyciszają układ immunologiczny. Leki takie jak sterydowe leki przeciwzapalne w dawkach immunosupresyjnych, azatiopryna czy cyklosporyna. Leczenie jest długotrwałe, czasami musi trwać do końca życia. PRA postępujący zanik siatkówki PRA to choroba genetyczna, która niestety prowadzi u pudla do ślepoty. Przebiega z osłabieniem naczyń siatkówki, oraz przebudową jej nabłonka. PRA rozpoznaje się na podstawie elektroretinografii w szczenięcym wieku (6 – 8 tyg.) brak jest leczenia, nie wolno rozmnażać chorych pudli. Pozostałe często występujące choroby pudli zapalenie dziąseł,zapalenie ucha,atopia i związana z nią malasezjoza,demielinizacja rdzenia kręgowego pudli miniaturowych,dysplazja zastawki dwudzielnej. Rzadziej spotykane choroby u pudla entropium,dwurzędowość rzęs,dysplazja bioder,skręt żołądka,dysplazja nerwu wzrokowego. Czy warto zdecydować się na pudla? Zarówno pudel miniaturowy do towarzystwa, jak i pudel duży to pies niezwykle lojalny i w miarę łatwy w ułożeniu. Pudla są psami upartymi więc potrzeba do nich więcej cierpliwości. Warto pamiętać, że psy tej rasy były wykorzystywane jako psy myśliwskie na ptactwo wodne. W związku z tym że pudel może mieć 4 rozmiary (rasa pudel duży, rasa pudel średni, rasa pudel miniaturowy, rasa pudel toy) jest to doskonały pies dla każdego. Pielęgnacja pudla jest bardziej wymagająca, ale nie jest to w dzisiejszych czasach duży problemem ze względu na mnogość salonów groomerskich. Jaka jest długość życia psów rasy pudel? Na co najczęściej chorują psy rasy pudel? Najczęściej wymieniane choroby psów pudli to choroba von Willebranda, zaćma, cukrzyca, choroba Cushinga, choroba Legg Calve – Perthes’a, padaczka idiopatyczna, zwichnięcie rzepki, anemia autohemolityczna, małopłytkowość tła immunologicznego, PRA, czy skręt żołądka (pudel duży).
xrjbz.